ΜΕΤΑΛΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Παιζεις με το αλυσιδάκι που κρεμεται στο λαιμό σου …με τα δάκτυλα σου εχεις πιάσει την μεταλλική στρατιωτική σου ταυτότητα και την πηγαινεις νευρικά μια δεξια και μια αριστερά …
Χρόνια κρέμεται στον λαιμό σου …έχει χάσει την γυαλάδα της …δεν την βγάζεις ποτέ …έχει γίνει θαρρείς ένα με το κορμί σου …
Θυμάμαι την πρώτη φορά που άγγιξε το στήθος μου καθώς ήσουν σκυμμένος πάνω μου …κρύα …ανατρίχιασα …το ένοιωσες και έβαλες το χέρι σου στο ίδιο σημείο για να πάρεις την δροσιά λες και ζήλεψες που κάτι άλλο με εκανε να ανατριχιάσω …
Θυμάμαι το έντονο πήγαινε έλα της όταν κοιτάζοντας με στα μάτια περίμενες τον σπασμό μου για να νοιώσεις ευτυχής …
Θυμάμαι πως ήταν το μοναδικό στολίδι που είχες πάνω σου …
Θυμάμαι που αρνήθηκες να μου την δώσεις …
Θυμάμαι πως την ζηλευω γιατί μπορει να σε αγγίζει ολημερίς κι ολονυχτίς …
Πολλές φορές σκεφτόμουν πως αν διάλεγα κάτι απόλυτα δικό σου θα ήθελα την είχα κρεμασμένη στον λαιμό μου ,να κρέμεται κοντά στην καρδιά μου …
Τώρα με κοιτάς… πάλι παίζοντας μαζί της ,έστω και νευρικά …
Απλωνω το χέρι μου να την αρπάξω …τραβιεσαι λίγο και μετά πιανεις και το χέρι μου με το άλλο σου χέρι και τα αγκαλιαζεις σφιχτά και τα δυο …
Δεν θελεις να την αποχωριστείς …

TA ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΜΑΡΑ ΚΟΜΠΙΔΟΥ [ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ]