ΧΡΥΣΗ ΓΡΑΜΜΗ

Πέρασες και άφησες μια χρυσή γραμμή ,σαν το σημάδι που αφήνει ο γυμνοσάλιαγκας στο ξερό χώμα το καλοκαίρι .
Κι όταν την βλέπω σε θυμάμαι …κι ανατριχιάζω σαν την βλέπω να γυαλίζει …και σιχαίνομαι …όχι την γραμμή , αλλά τον εαυτό μου που την φέρει σαν στολίδι .
Κ ι αυτή γυαλίζει σα να την τρίβει κάποιος με μαλακό πανί ,αθόρυβα λες …και ώρες ώρες νομίζω πως έχει ζωή, πως αυτή είναι που με κάνει να θέλω να την δείχνω ,πως θέλει να μην ξεχάσω ,πως θέλει να μείνει για πάντα εδώ .
Κι ενώ εγώ τις μέρες κάνω προσπάθειες να την υποτιμήσω , να της δώσω μια φυσική διάσταση ,αυτή η χρυσή γραμμή , την νύχτα λάμπει πιο πολύ κι από αόρατη σχεδόν γίνεται ορατή θαρρείς από όλους και σμίγει με τα δάκρυα και παίρνει διαστάσεις και αντιστρέφει αυτά που της έχω προσδώσει και ζητά να κυριαρχήσει την ψυχή μου .
Και θα τα κατάφερνε αν οι αντιστάσεις μου δεν κάμπτονταν από κούραση …αν δεν ερχόταν ο ύπνος να με πάρει …
…ο ύπνος …να με αρπάζει φιλικά ,να με βυθίζει σε βαθιά νερά και ύστερα σαν χαλαρώσω, σε μια ακτή να μ’ αποθέτει και κει σαν ναυαγός που χρόνια ψάχνω για να βρω την έρημη τούτη παραλία …το πρώτο που θα δω θα είναι μια γραμμή χρυσή που μες το φως του ηλίου θα μου δείχνει το δρόμο για να μην χαθώ ,να βλέπω που να περπατώ και να φωτίζει τα δρομάκια της τροπικής ζούγκλας της ψυχής μου …
Η χρυσή γραμμή που με οδηγεί μακριά από σένα …




ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΜΑΡΑ ΚΟΜΠΙΔΟΥ