Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

ΜΥΡΩΔΙΕΣ

Mυρωδιές …γνωστές και άγνωστες …γλυκείες και πιπεράτες …μυρωδιές που μόλις φτάσουν στον εγκέφαλο μένουν εκεί για πάντα να σηματοδοτούν στιγμές και πρόσωπα …
Ποιος είναι αυτός που δεν έχει συνδέσει αναμνήσεις του με τις ανάλογες
μυρωδιές …ποιος είναι αυτός που δεν νοιώθει ένα είδος νοσταλγίας , μόλις νοιώσει να τον αγκαλιάζει μια μυρωδιά ?
Πάντα θα θυμάμαι την μυρωδιά του πατρικού μου …χλωρίνη και λουλάκι …την μυρωδιά της μάνας μου …σαπούνι λουξ και κολόνια 4711…του πατέρα μου …καραμέλα βουτύρου και ούζο κατά περίσταση … του αδελφού μου όταν ήρθε σπίτι με την πρώτη του στρατιωτική άδεια …απλυσιά και ποδαρίλα …την μυρωδιά της σάκας μου … δέρμα …την μυρωδιά του πρώτου ερωτικού μου φιλιού …σάλιο και δυόσμο …την μυρωδιά της Πόλης …πικάντικη με θαλασσινό αεράκι και σάπια φύκια …την μυρωδιά του δωματίου μετά την πρώτη μου σεξουαλική συνεύρεση …ιδρώτας , αρώματα χαρακτηριστικά ,κορμιών που γεύτηκαν ηδονές …την μυρωδιά των μωρών μου …γάλα ,κρέμα klorane και πράσινο σαπούνι…την μυρωδιά των έφηβων παιδιών μου …ορμόνες σε έκρηξη , καλυμμένες με αρώματα jadore και azzaro …το άρωμα της κολλητής μου ,το άρωμα του ανέφικτου έρωτα μου ,την χαρακτηριστική μυρωδιά των νοσοκομείων ,την γλυκιά μυρωδιά αγάπης του συντρόφου μου ….και πόσες άλλες που μέσα σε αεροστεγή κουτάκια αναπαύονται , στις κυψέλες της μνήμης μου και οριοθετούν την ζωή μου μέχρι σήμερα …
Πόσες φορές δεν έχωσα το πρόσωπο μου σε ρούχα φορεμένα από ανθρώπους που μου λείπουν ,ψάχνοντας την μυρωδιά τους …πόσες φορές δεν αναγνώρισα κάποιον από αυτό το μοναδικό κράμα που αποτελείται από τις φυσικές του οσμές και τις επίκτητες από αρώματα ακριβά η φτηνά …πόσες φορές δεν ένοιωσα ασφάλεια σε μια αγκαλιά που μοσχοβολούσε κάτι γνώριμο …πόσες φορές δεν αντιπάθησα από την αρχή κάποιον επειδή ενόχλησε την μύτη μου η ιδιαίτερη ίσως μυρωδιά του …πόσες φορές δεν θυμήθηκα κάποιον επειδή η γνωστή μυρωδιά του ήρθε ξαφνικά από το πουθενά στα ρουθούνια μου …πόσες φορές δεν χάρισα αρώματα για να ξαναβρώ γνωστές μυρωδιές σε σώματα καινούρια που αγκάλιαζα …μάταια βέβαια …κάθε τι έχει την δική του μοναδική μυρωδιά που το χαρακτηρίζει …
Πως θα ήταν η ζωή μας αν δεν είχαμε και την όσφρηση να μας ανακαλεί μνήμες ?

[ Σήμερα το πρωί ο γιος μου φορώντας την μπλούζα του είπε ¨ μμμμμμ….μυρωδιά
μανούλα ¨ … Εννοουσε βεβαια την γνωστη μυρωδια που χαρακτηριζει τα ρουχα της οικογενειας και δεν την εχει βρει πουθενα αλλου ... ]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου