ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Tης μοναξιάς το άδειο το ποτήρι
με αναμνήσεις γέμισα …
μα κεινη δε χορταίνει
και όλο διψάει , κι όλο ζηταει …
να βάλω κι άλλο για να πιει ,
να γράψω για να θυμηθεί ,
να κλάψω για να νοιώσει …
κι όταν ματώσω τις πληγές
σαν λυτρωτής να εμφανιστεί
αγάπη να μου δώσει …
μα δεν μπορει να φανταστει
πως για να δωσεις
πρεπει να εχες αποθεμα καρδιας...
κι αυτη μητε καρδια,
μητε αγαπη εχει !!!!




ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΜΑΡΑ ΚΟΜΠΙΔΟΥ