ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

Σκούπισε τα χερια της στην ποδιά της και την άφησε να πέσει ξανά στη θέση της …έριξε μια ματιά γύρω της και κάθισε ξεφυσώντας στην καρέκλα της …
Έριξε το βλέμμα της στην φωτογραφία πάνω στο τραπέζι …μέσα από την παλιά οξειδωμένη κορνίζα της, δυο ζευγάρια μάτια χαμογελούσαν σε κάποιον …
Δεν ήθελε τίποτα άλλο πάνω στο τραπέζι της …μόνο αυτήν την φωτογραφία …τους καλημέριζε το πρωί με τα μάτια πριν ανοίξει το στόμα της να βάλει μέσα το χαπάκι της πίεσης …έπινε στην υγεία τους το μεσημέρι σηκώνοντας απαλά το ποτήρι με το νερό …έβαζε δίπλα τους το καντηλάκι της Παναγιάς για να το ανάψει …και το βράδυ νωρίς τους καληνύχτιζε με ένα φιλί ακουμπώντας τα χείλη της στο κρύο τζάμι της κορνίζας .
Συχνά νόμιζε πως της ανταπέδιδαν τους χαιρετισμούς της και τα φιλιά της …συχνά τους έπιανε την κουβέντα και περιμενε πως θα της απαντήσουν …συνέχιζε την κουβέντα της λες και της είχαν απαντήσει …
¨ Λίγες φακές έβαλα σήμερα …ωραίο είναι και το παστίτσιο …να τα τρώτε όλα πρέπει …όταν έρθετε θα σας φτιάξω μια πίτα να γλείφεται τα δάκτυλα σας ….και κορφάδες που αρέσουν στην τσούπα …εεε …να φτιάξει και ο καιρός … να πάρετε και την άδεια σας …με το καράβι να έρθετε …ήρθε και η θεια σου χτες …γέννησε και η μαριτσα μας …τρία μικρά εκανε … ποια εξάμηνα μου τσαμπουναει η θεια σου …χαμένο το έχει πια …και τι να κάνω εγώ στο νεκροταφείο …γέρασε η καημένη …¨


Δεν ήθελε να θυμάται και έσβησε απ την μνήμη της αυτά που την ποναγαν …έμεινε να θυμάται όλα όσα προηγήθηκαν του μεγάλου κακού …
Πώς να αντέξει μια μάνα τον χαμό του μονάκριβου παιδιού της …καλύτερα να μην θυμάται …όχι το παιδί της είναι στην Αθήνα …δουλεύει και αυτός και η γυναικά του …έχουν καλές δουλειές …εεε…θα έρθουν το καλοκαίρι …