σημαδεύει χαμηλά στην κοιλιά
της ενοχής μου
περιμένοντας την ευδαιμονία
της λησμονιάς
που αργεί να φανεί
με περισσή υπομονή !!!!!!!!!!
Μεσοπέλαγα θα βγάλω
μια κραυγή
κανείς μην την ακούσει
κανείς μην την συντρέξει …
Κι αν φοβηθεί η θάλασσα
και κύματα σηκώσει
με δυο δάκρυα καυτά
αμέσως θα μερώσει …
Κι αν δεν αδειάσει το
εντός μου
ταξίδι στην έρημο
θα ξεκινήσω …
Δείξε πως έγινες αλλιώς
πως έφυγες ταξίδι να ξεχάσεις …
Δείξε πως ξύπνησες αλλού
πως πάλεψες όλα να τα αλλάξεις …
Δείξε πως τα αρνήθηκες καλώς
πως τίποτα δεν θα σε νοιάξει …
Μονάχα σε παρακαλώ μην πεις
πως πίσω θέλεις να γυρίσεις …
Στην κόψη αυτού του ξυραφιού
μην πάψεις να χορεύεις …
Στην άκρη ετούτου του γκρεμού
μην σταματήσεις να αγναντεύεις …
Στο τεντωμένο το σχοινί
μην το ξεχάσεις να ταλαντευθείς …
Εκεί στην άκρη τους θα βρεις
αυτά που πόθησες πολύ
αλλά φοβήθηκες να αγγίξεις !!!!!
Αν θυμηθείς αυτά που ξέχασες
Αν βρεις αυτά που έχασες
Αν μετρήσεις αυτά που έδωσες
Αν ξεπληρώσεις αυτά που χρώσταγες
Αν πεις αυτά που ήθελες
Αν επιστρέψεις αυτά που δανείστηκες
Αν κλάψεις γι αυτά που ντράπηκες
Αν γελάσεις με αυτά που σε πίκραναν
Αν ξεχάσεις αυτά που σε πλήγωσαν
Τότε θα γίνεις και πάλι παιδί !!!!
Χτύπησε στην φλέβα
το αίμα ορμητικό …
Το σάλιο στέγνωσε
στην άκρη των χειλιών …
Κρατήθηκε στα βλέφαρα
σταγόνα του καημού …
Και στο ρολόι του χεριού
σταμάτησε ο χρόνος
έπαψε να ναι πια γιατρός …
Θυμήθηκες πως είναι
όταν σ ‘αγαπούν …
Πόσο σου έλειψε
το καρδιοχτύπι αυτό !!!!
Στης άδειας σου της αγκαλιάς
το κοίλωμα
έψαξα ίσκιο να ξαποστάσω …
Στης λυπημένης σου ζωής
το λιόγερμα
έψαξα φωτιά να ζεσταθώ …
Στης χολωμένης σου της μνήμης
τα κενά
έψαξα χώρο να τρυπώσω …
Στης πληγωμένης σου ψυχής
τα μύχια
έψαξα επιθυμίες να σου εκπληρώσω …
Βρες την στιγμή …
Βρες την αρχή …
Βρες την τόλμη …
Πάρε όσα έχω να σου δώσω !!!!!!
Σε μια υδρορροή
μαζί με λερωμένες
σαπουνάδες και λίγδες
από λερωμένα πιάτα και
απομεινάρια φαγητών
δάκρυα και λυγμοί
χάθηκαν για πάντα …
Κανείς δεν είδε
κανείς δεν κατάλαβε
κανείς δεν ένοιωσε
πως τα δάκρυα
μπλέχτηκαν
στην αποχέτευση της
ζωής μου !!!!
Ξέφυγες απ’ τα σκοτάδια
έπαψες να αιμορραγείς
άλλαξες τα ματωμένα
ξέπλυνες και τις πληγές …
Έμεινες να τα θυμάσαι
πάψε πια μην κλαις
όνειρο πες πως ήταν …
Ξημέρωσε φυλάξου !!!
Μην πιστεύεις σε επιστροφές
κρύβουν μέσα τους μονάχα
τις παλιές κακές στιγμές .
Ρίγησα , δεν ήθελα να ξέρω
αν είναι από το κρύο
η από την παλάμη σου …
Γέλασα ,δεν ήθελα να μάθω
αν είναι από το αστείο
η από την ευτυχία μου …
Ξαφνιάστηκα ,δεν ήξερα
αν είναι από το σ’ αγαπώ σου
η από την αγάπη μου …
Απόρησα ,δεν ήθελα να ρωτήσω
αν είναι για πάντα
η από την ελπίδα μου …
Έσκυψα στο χείλος
του πηγαδιού των
δακρύων σου …
Ένα φεγγάρι χλωμό
κολυμπούσε σ’ αυτά
και τα έβαφε λες
με αχτίδες ωχρές …
Ένας λυγμός υπόκωφος
λέρωσε την άγραφη
σελίδα της μοναξιάς μου …
Βούτηξα στα νερά του
χωρίς να υπολογίσω
το μαύρο της πίκρας σου …
Ήθελα μόνο να είμαι μαζί σου !!!
Επισκέπτης ακάλεστος
στην πόρτα μου ήρθες
δεν σε κάλεσα
μόνη σου ήρθες …
Επισκέπτη ευπρόσδεκτο
στης καρδιάς το σαλόνι
με χρυσό κουταλάκι
το γλυκό της ζωής μου
σε φίλεψα …
¨ Την αγάπη δεν την καλείς
και αν θέλεις να φύγει
να την διώξεις δεν το μπορείς ¨
φώναξες ….
λίγο πριν μ’ αγαπήσεις και συ …
Πάτα απαλά πάνω της
προσεκτικά
Όπως πατάς στο χιόνι
μην γλιστρήσεις
μόνο σημάδια
να αφήσεις
για να μπορείς
να ξαναγυρίσεις …
Ρίχνε ψίχουλα
να την ταΐσεις
και μην ξεχνάς γλυκά
να την κοιμήσεις …
αρώματα στοργής
να την αλείψεις
για να μπορείς
να την αναγνωρίσεις …
Μια την έχω …