ΚΑΛΑΝΤΑ

Ξυπνούσαμε ,λέμε τώρα ,επειδή ποιο παιδί κοιμόταν τότε την παραμονή της παραμονής των Χριστουγέννων ,και ετοιμαζόμασταν μέχρι να πεις κύμινο ,αρπάζαμε
μια φέτα ψωμί με μαρμελάδα ,νηστεύαμε βλέπετε ,και τυλιγμένοι σε χοντρά πανωφόρια ,γάντια πλεκτά σε περίεργα χρώματα , σκούφους η καπέλα
παράξενα , χωμένα σε κεφαλάκια να κρύβουν αυτιά ,μαλλιά και κούτελο και κάτι χοντρά κασκόλ να φέρνουν δυο βόλτες σε μικρούς λαιμούς και να καταλήγουν σε πλάτες στενές και παπούτσια στραπατσαρισμένα ,γδαρμένα και συνήθως με εφημερίδες στο μέσα μέρος τους για περισσότερη ζεστασιά ,βροντούσαμε η αφήναμε ανοιχτές πόρτες από βιασύνη και πεταγόμασταν στον δρόμο .
Θεσσαλονίκη …κρύο πολύ εκείνες τις μέρες πάντα …οι χωμάτινοι δρόμοι λασπωμένοι η χιονισμένοι ,τα λίγα δέντρα χωρίς φύλλα , στολισμένα με κρυσταλλάκια πάγου να λαμπιρίζουν με τα σαν δάκρυα σπαθακια ,από τα κεραμίδια του κάθε σπιτιού να βγαίνει ένας μαύρος καπνός από σόμπες που έκαιγαν πετρέλαιο και ο βαρδάρης να στέλνει τις παγωμένες θυμωμένες ανάσες του , προσπαθώντας να σβήσει τις σόμπες για να δείξει πως αυτός είναι ο αγαπητός γιος του χειμώνα …και να τρομάζουν οι νοικοκυρές μήπως και τα καταφέρει και γεμίσει το σπίτι κάπνα και μουντζούρα …
Στους δρόμους εκείνες τις πρώτες πρωινές ώρες έβλεπες μόνο παιδιά …οι άντρες είχαν ξεκινήσει νωρίτερα για τις δουλειές τους η αν δεν δούλευαν έπιναν καφέ δίπλα σε σόμπες ρουφώντας τον δυνατά και απολαμβάνοντας τον σε μικρό χοντρό φλιτζανάκι , ακουμπισμένο σε δισκάκι με το απαραίτητο δαντελένιο πετσετάκι , χαμογελώντας ίσως κάτω από μουστάκια , αναπολώντας δικές τους παρόμοιες στιγμές …οι μητέρες είχαν αρχίσει το καθημερινό συμμάζεμα του σπιτιού …του σπιτιού που εκείνες τις μέρες γλύκαινε θαρρείς από την μυρωδιά της κανέλας , του γαρύφαλλου ,του φρέσκου βουτύρου …τα φοινίκια (χριστουγεννιάτικο γλυκό σαν τα μελομακάρονα ) και οι κουραμπιέδες σε περίοπτη θέση στο καρυδένιο τραπέζι με τα λιονταρίσια πόδια που ένεκα των εορτών είχε στρωθεί με το καλό βελούδινο κόκκινο τραπεζομάντιλο με τα κρόσσια του να αγγίζουν απαλά τις καρέκλες με τα επίσης λιονταρίσια πόδια και τις ψηλές σκαλιστές πλάτες …οι ξηροί καρποί δίπλα στα γλυκά ,άοσμοι μεν αλλά το ίδιο προκλητικοί δε …καρύδια ,φουντούκια ,ξερά σύκα , αλατισμένα αράπικα φιστίκια ,στραγάλια και χουρμάδες … πειρασμοί που θα έπαυαν να είναι μόλις είχαμε το ελεύθερο να τα φάμε …στο τραπέζι της κουζίνας τα ψιλά για τα παιδιά που θα έρχονταν να πούνε τα κάλαντα …και φυσικά ξηροί καρποί και γλυκά για να τα γλυκάνουν ...
Τα κάλαντα …έπρεπε να είμαστε οι πρώτοι για να πάρουμε το καλύτερο ρεγάλο ,
ξυπνούσαμε νωρίς νωρίς ,σπρωχνόμασταν σε αυλές ποιος θα περάσει πρώτος ,πολλές
φορές μας προέτρεπαν να τα πούμε όλοι μαζί και μουτρώναμε επειδή θα μοιραζόμασταν τις δεκάρες …το χειρότερο μας ήταν όταν μας πρόσφεραν γλυκά η ξηρούς καρπούς κι αυτό βέβαια αφού είχαμε μπουχτίσει από τα πρώτα κεράσματα .
Τα συγγενικά σπίτια τα αφήναμε για το τέλος …ξέραμε πως από αυτά δεν θα χάναμε όσα παιδιά κι αν είχαν προηγηθεί …οι στενοί συγγενείς πάντοτε μας έδιναν ταληρακι
και οι λίγο πιο μακρινοί διφραγγακι ...προς το τέλος δε της εξόρμησης αρχίζαμε να λέμε τα κάλαντα και η τα λέγαμε μέσα από τα δόντια η μας σταματούσαν οι νοικοκυραίοι καθώς οι φωνές μας ήταν βραχνές και κουρασμένες …ακομα όμως και έτσι βάζαμε τα δυνατά μας και ξεφωνίζαμε την ευχή ¨ …σ΄ αυτό το σπίτι που΄ ρθαμε πέτρα , πέτρα να μην ραγίσει και ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια ,χίλια χρόνια να ζήσει …¨
Κατά το μεσημεράκι παγωμένοι ,με κόκκινες μύτες ,με ξυλιασμένα δάχτυλα από το κρύο κουδουνίζαμε τα μπαξίσια στις τσέπες με ικανοποίηση …σε μικρές ομάδες από αδέλφια η φίλους που είπαμε παρέα τα κάλαντα ,σε γωνιές προφυλαγμένες από το κρύο η την βροχή μετράγαμε τα …κέρδη ,ψιλοδιαφωνουσαμε , γκρινιάζαμε και κάναμε την μοιρασιά …μετά περηφανευόταν η μια ομάδα στην άλλη για το πόσα ¨ μάζεψε ¨…κάθε παιδί είχε κάνει σχέδια ως προς το που θα ξοδέψει τα κέρδη του …και αφού ανακοινώναμε τα σχέδια μας …υπολογίζαμε και τα επόμενα κέρδη από τα κάλαντα της πρωτοχρονιάς και των Θεοφανίων…νοιώθαμε …πλούσιοι …
Στο σπίτι σαν φιλάργυροι γέροι καθισμένοι οκλαδόν σε κουρελούδες η φλοκάτες
κοντά στην σόμπα που μπουμπούνιζε χαρούμενη κι αυτή , μετράγαμε και ξαναμετραγαμε τα κέρματα και ανυπομονούσαμε να περάσουν οι μέρες για να ξαναπούμε τα κάλαντα …εν τω μεταξύ μπορούσαμε να ονειρευτούμε αυτά που θέλαμε να αποκτήσουμε …μπάλες ,κοκαλάκια για τα μαλλιά ,εικονογραφημένα κλασσικά ,στρατιωτάκια και τρενάκια … όμορφα , χρωματιστά ,γυαλιστερά και ποθητά έρχονταν να συνοδέψουν τα όνειρα μας ...
Για μας τα παιδιά ,τότε …κάλαντα σήμαιναν Χριστούγεννα !!!



ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ



ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΜΑΡΑ ΚΟΜΠΙΔΟΥ