Όταν οι σκιές μου χαθούν
μες τα σκοτάδια
τότε της γέννας οι πόνοι
θα αυλακώσουν την επιθυμία
κι αυτή η ανάγκη θα πάρει
αυτό που περιμένεις
πάνω από μήνες και χρόνια
να σκεπάσει κάθε πίκρα
και να γεννηθεί κάτι
σαν της ελπίδας το μωρό
χωρίς να κλάψει
μα με χαμόγελο
και ένα βλέμμα που
θα κάνει ξημέρωμα να φανεί …
Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011
Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011
ΒΡΟΧΗ ΑΠΟ ΔΑΚΡΥΑ
Φωτιές που άναψαν
μες το μυαλό
στάχτες που θάμπωσαν
τα μάτια
αποκαΐδια που έβαψαν
μαύρη την ψυχή
ήρθαν να πάρουν
την θέση τους ξανά
τώρα που έγειρα
στο πλάι της βροχής
μην ξεπλυθώ
μην ξεχαστώ
μην γιατρευτώ …
Τι να σου κάνει
κι η βροχή
η καμωμένη από
δάκρυα
βάφτηκε μαύρη
και αυτή
απ’ της φωτιάς
τα απομεινάρια …
μες το μυαλό
στάχτες που θάμπωσαν
τα μάτια
αποκαΐδια που έβαψαν
μαύρη την ψυχή
ήρθαν να πάρουν
την θέση τους ξανά
τώρα που έγειρα
στο πλάι της βροχής
μην ξεπλυθώ
μην ξεχαστώ
μην γιατρευτώ …
Τι να σου κάνει
κι η βροχή
η καμωμένη από
δάκρυα
βάφτηκε μαύρη
και αυτή
απ’ της φωτιάς
τα απομεινάρια …
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ
Διανύοντας το σήμερα
θυμήθηκα πως ήταν
να σ’ αγαπούν ,να αγαπάς …
Ανατρέχοντας τις αναμνήσεις
ξεκαθάρισα ποιους
αγάπησα ποιοι μ’ αγάπησαν…
Δακρύζοντας νοστάλγησα
της νιότης μου τον πόνο
σαν αγαπούσα και σαν έχανα …
Γελώντας μια ευτυχία ένοιωσα
της τύχης παιδί προνομιούχο
που αγαπήθηκε και αγάπησε …
Η επανάληψη δεν έσβησε
της προσμονής το τέλειο
της υπομονής βραβείο …
θυμήθηκα πως ήταν
να σ’ αγαπούν ,να αγαπάς …
Ανατρέχοντας τις αναμνήσεις
ξεκαθάρισα ποιους
αγάπησα ποιοι μ’ αγάπησαν…
Δακρύζοντας νοστάλγησα
της νιότης μου τον πόνο
σαν αγαπούσα και σαν έχανα …
Γελώντας μια ευτυχία ένοιωσα
της τύχης παιδί προνομιούχο
που αγαπήθηκε και αγάπησε …
Η επανάληψη δεν έσβησε
της προσμονής το τέλειο
της υπομονής βραβείο …
Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011
ΣΗΜΕΡΑ
Περνώντας από το σήμερα
ξέχνα το χθες …
ονειρέψου το αύριο .
Περνώντας από το τώρα
ξέχνα τα πάντα …
ζήσε για σένα .
Περνώντας από τον έρωτα
ξέχνα τους πρώην…
Νοιώσε ,δώσε και πάρε .
Αύριο όλα θα είναι
σα να μην έγιναν …
Χθες και μνήμες θα
κοιμούνται μαζί
εφιάλτες θα σφίγγουν
της ζωής τις στιγμές …
ξέχνα το χθες …
ονειρέψου το αύριο .
Περνώντας από το τώρα
ξέχνα τα πάντα …
ζήσε για σένα .
Περνώντας από τον έρωτα
ξέχνα τους πρώην…
Νοιώσε ,δώσε και πάρε .
Αύριο όλα θα είναι
σα να μην έγιναν …
Χθες και μνήμες θα
κοιμούνται μαζί
εφιάλτες θα σφίγγουν
της ζωής τις στιγμές …
Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011
ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΤΟ ΚΟΥΦΑΡΙ
Και πέρναγε ο καιρός και κύλαγε …
Έφυγε το αίμα απ’ το κορμί
έφυγε το σύννεφο απ’ την σκέψη
έκατσε σκόνη στις πληγές και
στάχτη απ’ την φωτιά σου
κοιμόταν στις άγρυπνες νύχτες .
Και πέρναγαν τα χρόνια και φοβόμουν …
Σκιές ,φαντάσματα ,αναμνήσεις
Τριγύρω μου τριγύριζαν ουρλιάζοντας
¨ καιρός πια να τον θάψεις ¨
Κρατώντας ένα κασελάκι αγκαλιά
αρνούμαι να κηδέψω μιας ευτυχίας
το κουφάρι !!!
Έφυγε το αίμα απ’ το κορμί
έφυγε το σύννεφο απ’ την σκέψη
έκατσε σκόνη στις πληγές και
στάχτη απ’ την φωτιά σου
κοιμόταν στις άγρυπνες νύχτες .
Και πέρναγαν τα χρόνια και φοβόμουν …
Σκιές ,φαντάσματα ,αναμνήσεις
Τριγύρω μου τριγύριζαν ουρλιάζοντας
¨ καιρός πια να τον θάψεις ¨
Κρατώντας ένα κασελάκι αγκαλιά
αρνούμαι να κηδέψω μιας ευτυχίας
το κουφάρι !!!
Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011
ΝΟΜΙΖΑ
Έβρεχε το κύμα το κορμί σου
έκλαιγε το φεγγάρι την ψυχή σου
άγγιζα με τα χείλη τις πληγές σου
νόμιζα πως έγινα δική σου …
Άνοιγα τις πόρτες της ψυχής μου
έστρωνα σεντόνια την ζωή μου
άναβα κεριά να διώχνω τις σκιές μου
νόμιζα πως κέρδισα μέρες τις ζωής σου …
Ένοιωθες λιοντάρι στο πλευρό μου
έπαψες να λιμάρεις την ψυχή μου
σώπασαν πια οι κραυγές σου
γεύτηκα τι θα πει ¨ μαζί σου ¨
νόμιζα πως θα μείνεις …
Πολεμιστής μου τόνισες πως είσαι
έγιανες πια οι μάχες σε καλουνε
έμεινα πίσω να προσμένω πότε
θα πληγωθείς για να ξαναγυρίσεις
νόμιζα πως οι πόλεμοι σου έχουν τελειώσει …
έκλαιγε το φεγγάρι την ψυχή σου
άγγιζα με τα χείλη τις πληγές σου
νόμιζα πως έγινα δική σου …
Άνοιγα τις πόρτες της ψυχής μου
έστρωνα σεντόνια την ζωή μου
άναβα κεριά να διώχνω τις σκιές μου
νόμιζα πως κέρδισα μέρες τις ζωής σου …
Ένοιωθες λιοντάρι στο πλευρό μου
έπαψες να λιμάρεις την ψυχή μου
σώπασαν πια οι κραυγές σου
γεύτηκα τι θα πει ¨ μαζί σου ¨
νόμιζα πως θα μείνεις …
Πολεμιστής μου τόνισες πως είσαι
έγιανες πια οι μάχες σε καλουνε
έμεινα πίσω να προσμένω πότε
θα πληγωθείς για να ξαναγυρίσεις
νόμιζα πως οι πόλεμοι σου έχουν τελειώσει …
Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011
ΔΙΑΛΕΞΕ ΕΜΕΝΑ
Ένα μικρό παιδί
με ξυπόλητα πόδια
με κλαμένα μάτια
με ρούχα ακριβά
στα πόδια σου σέρνετε
αγάπη ζητά …
Ένα σκυλί χωρίς λουρί
από ράτσα ακριβή
με ματιά υποταγής
σου κουνά την ουρά
ένα αφέντη ζητά …
Μια γατούλα του δρόμου
πεινασμένη γδαρμένη
περηφάνια δηλώνει
την ουρά της τυλίγει
ένα σπίτι ζητά …
Μια γυναίκα θλιμμένη
αξιοπρέπεια μυρίζει
φοβισμένα κοιτάζει
και γλυκά ψιθυρίζει
« διάλεξε εμένα
μόνο αυτό σου ζητώ »
με ξυπόλητα πόδια
με κλαμένα μάτια
με ρούχα ακριβά
στα πόδια σου σέρνετε
αγάπη ζητά …
Ένα σκυλί χωρίς λουρί
από ράτσα ακριβή
με ματιά υποταγής
σου κουνά την ουρά
ένα αφέντη ζητά …
Μια γατούλα του δρόμου
πεινασμένη γδαρμένη
περηφάνια δηλώνει
την ουρά της τυλίγει
ένα σπίτι ζητά …
Μια γυναίκα θλιμμένη
αξιοπρέπεια μυρίζει
φοβισμένα κοιτάζει
και γλυκά ψιθυρίζει
« διάλεξε εμένα
μόνο αυτό σου ζητώ »
Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011
ΠΟΤΕ ΠΙΑ
Ένα κουμπί σε μια γωνιά
ξεχασμένο από καιρό
απ’ το πουκάμισο σου το καρό …
Και μια κάλτσα σου χακί
μαζί με μένα ψάχνει το ταίρι
της να βρει …
Ένα σημείωμα παλιό στο ράφι
του κομμού που έλεγε ¨ αργήσω ¨
Και μια σελίδα τσακισμένη σε ένα
βιβλίο περιμένει μια νύχτα
να γυρίσεις …
Κι αν περιμένω μια κλήση
να προωθηθεί μια απάντηση δική σου
ούτε η πρωταγωνίστρια σου θα γίνω πια
ούτε το άλλο σου μισό
που ταίρι έκανα μαζί σου …
ξεχασμένο από καιρό
απ’ το πουκάμισο σου το καρό …
Και μια κάλτσα σου χακί
μαζί με μένα ψάχνει το ταίρι
της να βρει …
Ένα σημείωμα παλιό στο ράφι
του κομμού που έλεγε ¨ αργήσω ¨
Και μια σελίδα τσακισμένη σε ένα
βιβλίο περιμένει μια νύχτα
να γυρίσεις …
Κι αν περιμένω μια κλήση
να προωθηθεί μια απάντηση δική σου
ούτε η πρωταγωνίστρια σου θα γίνω πια
ούτε το άλλο σου μισό
που ταίρι έκανα μαζί σου …
Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ?????
Και τώρα που το κόκκινο
έγινε μαύρο και κάλυψε
τις μέρες μου …
Και τώρα που το μωβ
έγινε μπλαβη και σκέπασε
την ζωή μου …
Και τώρα που το πράσινο
έγινε γκρίζο και τύλιξε
τις ελπίδες μου …
Και τώρα που το ροζ
έγινε καφέ και άρπαξε
τις χαρές μου …
Και τώρα που το μπλε
έγινε άσπρο και έκλεψε
τις μνήμες μου …
Πως θα ζωγραφίσω
τα δάκρυα που τρέχουν
πίσω από τα βλέφαρα
της σιωπής μου ;;;;
έγινε μαύρο και κάλυψε
τις μέρες μου …
Και τώρα που το μωβ
έγινε μπλαβη και σκέπασε
την ζωή μου …
Και τώρα που το πράσινο
έγινε γκρίζο και τύλιξε
τις ελπίδες μου …
Και τώρα που το ροζ
έγινε καφέ και άρπαξε
τις χαρές μου …
Και τώρα που το μπλε
έγινε άσπρο και έκλεψε
τις μνήμες μου …
Πως θα ζωγραφίσω
τα δάκρυα που τρέχουν
πίσω από τα βλέφαρα
της σιωπής μου ;;;;
Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011
ΜΕ ΜΙΑ ΒΕΛΟΝΑ
Θα κεντήσω στις ψυχής σου
τις πτυχές σταυροβελονιές
κάθε ανάμνηση γλυκιά …
Θα τρυπήσω τα δάχτυλα μου
στην προσπάθεια μα το αίμα
θα βάψει τα ανθάκια που άχρωμα
περιμένουν την βελόνα …
Με μια βελόνα και μια κλωστή
Θα δέσω κόμπο μνήμες
με χρώμα της φωτιάς
ανεβατή θα είναι η βελονιά …
Με μια βελόνα θα κεντήσω
μικρές πληγές θα κλείσω …
θα ζωγραφίσω πάνω τους
ελπίδες με πισωβελονιές …
Με μια βελόνα και με κλωστή
χρυσή θα δέσω πάνω σε σένα
της προσμονής μου το φαρί …
τις πτυχές σταυροβελονιές
κάθε ανάμνηση γλυκιά …
Θα τρυπήσω τα δάχτυλα μου
στην προσπάθεια μα το αίμα
θα βάψει τα ανθάκια που άχρωμα
περιμένουν την βελόνα …
Με μια βελόνα και μια κλωστή
Θα δέσω κόμπο μνήμες
με χρώμα της φωτιάς
ανεβατή θα είναι η βελονιά …
Με μια βελόνα θα κεντήσω
μικρές πληγές θα κλείσω …
θα ζωγραφίσω πάνω τους
ελπίδες με πισωβελονιές …
Με μια βελόνα και με κλωστή
χρυσή θα δέσω πάνω σε σένα
της προσμονής μου το φαρί …
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)