Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

तोते MONO

Όταν οι σκιές μου χαθούν

μες τα σκοτάδια

τότε της γέννας οι πόνοι

θα αυλακώσουν την επιθυμία

κι αυτή η ανάγκη θα πάρει

αυτό που περιμένεις

πάνω από μήνες και χρόνια

να σκεπάσει κάθε πίκρα

και να γεννηθεί κάτι

σαν της ελπίδας το μωρό

χωρίς να κλάψει

μα με χαμόγελο

και ένα βλέμμα που

θα κάνει ξημέρωμα να φανεί …

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

ΒΡΟΧΗ ΑΠΟ ΔΑΚΡΥΑ

Φωτιές που άναψαν

μες το μυαλό

στάχτες που θάμπωσαν

τα μάτια

αποκαΐδια που έβαψαν

μαύρη την ψυχή

ήρθαν να πάρουν

την θέση τους ξανά

τώρα που έγειρα

στο πλάι της βροχής

μην ξεπλυθώ

μην ξεχαστώ

μην γιατρευτώ …

Τι να σου κάνει

κι η βροχή

η καμωμένη από

δάκρυα

βάφτηκε μαύρη

και αυτή

απ’ της φωτιάς

τα απομεινάρια …

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ

Διανύοντας το σήμερα

θυμήθηκα πως ήταν

να σ’ αγαπούν ,να αγαπάς …

Ανατρέχοντας τις αναμνήσεις

ξεκαθάρισα ποιους

αγάπησα ποιοι μ’ αγάπησαν…

Δακρύζοντας νοστάλγησα

της νιότης μου τον πόνο

σαν αγαπούσα και σαν έχανα …

Γελώντας μια ευτυχία ένοιωσα

της τύχης παιδί προνομιούχο

που αγαπήθηκε και αγάπησε …

Η επανάληψη δεν έσβησε

της προσμονής το τέλειο

της υπομονής βραβείο …

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

ΣΗΜΕΡΑ

Περνώντας από το σήμερα

ξέχνα το χθες …

ονειρέψου το αύριο .

Περνώντας από το τώρα

ξέχνα τα πάντα …

ζήσε για σένα .

Περνώντας από τον έρωτα

ξέχνα τους πρώην…

Νοιώσε ,δώσε και πάρε .

Αύριο όλα θα είναι

σα να μην έγιναν …

Χθες και μνήμες θα

κοιμούνται μαζί

εφιάλτες θα σφίγγουν

της ζωής τις στιγμές …

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΤΟ ΚΟΥΦΑΡΙ

Και πέρναγε ο καιρός και κύλαγε …

Έφυγε το αίμα απ’ το κορμί

έφυγε το σύννεφο απ’ την σκέψη

έκατσε σκόνη στις πληγές και

στάχτη απ’ την φωτιά σου

κοιμόταν στις άγρυπνες νύχτες .

Και πέρναγαν τα χρόνια και φοβόμουν …

Σκιές ,φαντάσματα ,αναμνήσεις

Τριγύρω μου τριγύριζαν ουρλιάζοντας

¨ καιρός πια να τον θάψεις ¨



Κρατώντας ένα κασελάκι αγκαλιά

αρνούμαι να κηδέψω μιας ευτυχίας

το κουφάρι !!!

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

ΝΟΜΙΖΑ

Έβρεχε το κύμα το κορμί σου

έκλαιγε το φεγγάρι την ψυχή σου

άγγιζα με τα χείλη τις πληγές σου

νόμιζα πως έγινα δική σου …

Άνοιγα τις πόρτες της ψυχής μου

έστρωνα σεντόνια την ζωή μου

άναβα κεριά να διώχνω τις σκιές μου

νόμιζα πως κέρδισα μέρες τις ζωής σου …

Ένοιωθες λιοντάρι στο πλευρό μου

έπαψες να λιμάρεις την ψυχή μου

σώπασαν πια οι κραυγές σου

γεύτηκα τι θα πει ¨ μαζί σου ¨

νόμιζα πως θα μείνεις …

Πολεμιστής μου τόνισες πως είσαι

έγιανες πια οι μάχες σε καλουνε

έμεινα πίσω να προσμένω πότε

θα πληγωθείς για να ξαναγυρίσεις

νόμιζα πως οι πόλεμοι σου έχουν τελειώσει …

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

ΔΙΑΛΕΞΕ ΕΜΕΝΑ

Ένα μικρό παιδί

με ξυπόλητα πόδια

με κλαμένα μάτια

με ρούχα ακριβά

στα πόδια σου σέρνετε

αγάπη ζητά …

Ένα σκυλί χωρίς λουρί

από ράτσα ακριβή

με ματιά υποταγής

σου κουνά την ουρά

ένα αφέντη ζητά …

Μια γατούλα του δρόμου

πεινασμένη γδαρμένη

περηφάνια δηλώνει

την ουρά της τυλίγει

ένα σπίτι ζητά …

Μια γυναίκα θλιμμένη

αξιοπρέπεια μυρίζει

φοβισμένα κοιτάζει

και γλυκά ψιθυρίζει

« διάλεξε εμένα

μόνο αυτό σου ζητώ »

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

ΠΟΤΕ ΠΙΑ

Ένα κουμπί σε μια γωνιά

ξεχασμένο από καιρό

απ’ το πουκάμισο σου το καρό …

Και μια κάλτσα σου χακί

μαζί με μένα ψάχνει το ταίρι

της να βρει …

Ένα σημείωμα παλιό στο ράφι

του κομμού που έλεγε ¨ αργήσω ¨

Και μια σελίδα τσακισμένη σε ένα

βιβλίο περιμένει μια νύχτα

να γυρίσεις …

Κι αν περιμένω μια κλήση

να προωθηθεί μια απάντηση δική σου

ούτε η πρωταγωνίστρια σου θα γίνω πια

ούτε το άλλο σου μισό

που ταίρι έκανα μαζί σου …

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ?????

Και τώρα που το κόκκινο

έγινε μαύρο και κάλυψε

τις μέρες μου …

Και τώρα που το μωβ

έγινε μπλαβη και σκέπασε

την ζωή μου …

Και τώρα που το πράσινο

έγινε γκρίζο και τύλιξε

τις ελπίδες μου …

Και τώρα που το ροζ

έγινε καφέ και άρπαξε

τις χαρές μου …

Και τώρα που το μπλε

έγινε άσπρο και έκλεψε

τις μνήμες μου …

Πως θα ζωγραφίσω

τα δάκρυα που τρέχουν

πίσω από τα βλέφαρα

της σιωπής μου ;;;;

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

ΜΕ ΜΙΑ ΒΕΛΟΝΑ

Θα κεντήσω στις ψυχής σου

τις πτυχές σταυροβελονιές

κάθε ανάμνηση γλυκιά …

Θα τρυπήσω τα δάχτυλα μου

στην προσπάθεια μα το αίμα

θα βάψει τα ανθάκια που άχρωμα

περιμένουν την βελόνα …

Με μια βελόνα και μια κλωστή

Θα δέσω κόμπο μνήμες

με χρώμα της φωτιάς

ανεβατή θα είναι η βελονιά …

Με μια βελόνα θα κεντήσω

μικρές πληγές θα κλείσω …

θα ζωγραφίσω πάνω τους

ελπίδες με πισωβελονιές …

Με μια βελόνα και με κλωστή

χρυσή θα δέσω πάνω σε σένα

της προσμονής μου το φαρί …
To νέο ανθολόγιο ποιησης με τίτλο
'' Η μοναξιά είναι χάρισμα''
θα παρουσιαστεί
την Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου στις 6:00
στη αίθουσα Ανατόλια Μαλλιάρης παιδεία στην Θεσσαλονικη
...στην οδο Δ.Γουναρη 39 στον πρωτο οροφο .
...Σας περιμένουμε..