Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

ΣΟΥ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ

Στις γιορτές που χαθήκαν

στις πληγές που δεν κλεισαν

σου ορκίζομαι …

Στις στιγμές μοναξιάς μου

στις φωτιές της καρδιάς μου

σου ορκίζομαι …

Στο άδειο κρεβάτι

στο άδειο μου σώμα

σου ορκίζομαι…

Ορκίζομαι χωρίς φόβο

με πολύ όμως πάθος

να μην δώσω σε άλλον

όσα ανήκουν μόνο σε σένα !!!!!

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

ΝΥΧΤΑ ΒΡΟΧΗΣ

Τρεμοσβησανε τα φώτα

και σκοτείνιασε ο χώρος

μιας βροντής ο ήχος ήρθε

και η λάμψη αστραπής …

Έψαξα να βρω απάγκιο

μια γωνιά για να κρυφτώ

κάποιον να με αγκαλιάσει

να μου πει το ¨μη φοβάσαι

μπόρα είναι θα περάσει ¨

Άδειο σαλόνι, άδεια ζωή …

Και εγώ ακόμη να φοβάμαι

την βροχή την αστραπή…

Άδεια ζωή, άδεια ψυχή

και τα φώτα από το δρόμο

να φωνάζουν ¨έλα να κρυφτείς ¨…

Μα δεν θέλω να κρυφτώ

μια αγάπη θέλω να παρηγορηθώ !!!!!!!!!!

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

ΤΑ ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ

Κάποιος ευνούχισε

τις μυρωμένες μου αναστολές …

Κάποιος βίασε

τις σκοτεινές μου προσμονές …

Κάποιος σκότωσε

τις φοβισμένες μου σιωπές …

Κάποιος με ελευθέρωσε

και τώρα πώς να υπάρξω ;

Τα θέλω όλα πίσω …

Για να μπορώ να συνεχίσω !!!!!

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

ΧΑΡΤΗΣ

Άγγιξε με τα ακροδάχτυλα

το γεωφυσικό χάρτη στο πρόσωπο

σαν τους τυφλούς ψηλάφισε το….

Και θα σου εξηγώ ποιο έγινε πότε

κι αν δεν θυμάσαι εσύ καλά

εδώ είμαι εγώ για να σου πω …

Ποιο αυλάκι άφησαν τα δάκρυα

ποια χαράδρα από την στενοχώρια

ποιο στεγνό ποτάμι από την αγωνία

ποια έρημο στέγνωσαν οι πίκρες

ποια χαρακτηριστικά αλλοίωσαν οι αναμονές

ποια λαβα έκαψε τα ψεύτικα γέλια

ποια ανεμοθύελλα έκλεισε τα βλέφαρα

ποια κύματα διάβρωσαν το οβάλ των ονείρων…

Κι αν δάκρυα σου φέρουν οι θύμισες

προετοιμάσου να αντικρίσεις

και τον δικό σου χάρτη …

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

ΚΑΖΙΝΟ ΖΩΗΣ

Με το φως της ρουλέτας
να φωτίζει την μπίλια
που γυρνά στο μυαλό …
Με τρεμάμενα χέρια
να ζητάς μία ντάμα
ένα ρήγα ένα δέκα καλό..
Με λαμπάκια να τρέχουν
στης ζωής το ρυθμό
να προλάβεις μην χάσεις
και τον γύρο αυτό …
Αριθμοί ,ανθρωπάκια
φρουτάκια τρελά
μια νίκη ζητανε
στο καζίνο αυτό …
Και παίζουν ,ποντάρουν
και κλαίνε και χάνουν
κι αν κερδίσουν γελάνε …

Στο καζίνο Ζωής ..

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

ΒΙΑΣΤΙΚΑ

Βιαστικά τα φιλιά
στου κορμιού την φωτιά
βιαστικά τα λεπτά
όταν είσαι κοντά …
Βιαστικός και ο χρόνος
που αφήνει ρυτίδες
στης καρδιάς τις θυρίδες ..
Βιαστικές οι στιγμές
χάνονται πίσω από πόρτες
κλειστές που αργούν
να ανοίξουν και πάλι …

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑΞΙΔΙΑ

Το μυαλό μπαίνει στο ψέμα
με ρούχα διάφανα …
Σηκώνει πανιά ξεφυσά η ψυχή
μα δε φτάνει αυτό
Το καράβι δεν ξεκινά …
Σηκώνουν φουρτούνα  τα δάκρυα
μια άγκυρα, η λογική, γερά σε κρατά
 ¨να αφεθείς στην τρέλα ¨
φωνάζουν οι σειρήνες …

Έτσι αρμενίζουν οι ιδέες …
Έτσι ξεκινούν τα καράβια …
Έτσι ταξιδεύεις στο ψέμα …

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

ΞΟΔΕΜΕΝΟ ΑΙΜΑ




χτύπησες το χέρι στο μαχαίρι
κόκκινη έβαψες τη βέρα…
Πίστεψες πίσω θα με φέρεις
κρίμα που έμαθα να μην φοβάμαι…
Κρίμα που δεν λυπάμαι
το αίμα που σε πνίγει…
Μου έμαθες να το σκουπίζω
και να μην κλαίω …
Μου δίδαξες να μένω
μα τώρα εγώ φεύγω …

Σκούπισε τις στάλες από το αίμα σου
το δικό μου το πήρα πίσω !!!


Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

ΣΚΛΑΒΙΑ

Μην ακούς τι σου λέω
μην πιστεύεις σ’ αυτά
μην κοιτάζεις που κλαίω
ψέματα είναι όλα αυτά .
Και  δεν είναι που φταίω
και δεν θέλω ξανά
είναι που τόσο φοβάμαι
της μοναξιάς την σκλαβιά.

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

ΣΗΜΑΔΙΑ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ

Κι αν ξεκρεμάσεις
την εικόνα μου
από τον τοίχο
σημάδι κίτρινο
θα μείνει …
Να σου θυμίζει
την θέση
που είχα στην
καρδιά σου
και πόσο μ’ είχες
αγαπήσει…
Κι αν βάψεις
το σημάδι
πάντα
θα υπάρχει
η θέση που
γονάτιζες …
για να την προσκυνήσεις …

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

ΛΗΣΜΟΝΩΝΤΑΣ

Στον τοίχο της λησμονιάς
προβάλλεται το παρελθόν
ταινία  ασπρόμαυρη.
Σαν σεντόνι απλωμένο
που κυματίζει στον άνεμο
θροΐζουν τα λόγια
και χάνονται.


Ο τοίχος θέλει βάψιμο ..

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

SOS

Ένα πλοίο το κορμί
σε μια θάλασσα σκέψεων.
Τα κύματα θλίψης
χτυπούν το σκαρί  του.
Καπετάνιος παλιός
η ψυχρή λογική.
Μηνύματα παίρνει
με σήματα μορς.
Λιμάνι απάγκιο
δεν υπάρχει στο χάρτη.

Στο αμπάρι βαθειά
η ψυχή ξεψυχά .
Κι όπως γέρνει
μια δεξιά μια αριστερά
να τώρα ένα κύμα
να την πνίξει ορμά.
¨Όρτσα τα πανιά¨
φωνάζει στριγκά
ο ναύτης που αγκαλιά
την κρατά.

Ποιος άνεμος
ποιος καπετάνιος
ποια πυξίδα
ποιος ναύτης
θα βρει την ρότα
που θα σώσει
το πλοίο αυτό;


(· · · — — — · · ·)

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ;

Τι είναι ευτυχία ; Να σκέπτεσαι κάτι η κάποιον και να χαμογελάς .Να νοιώθεις πως αυτός που αγαπάς είναι χαρούμενος .Να σου πουν μια γλυκιά κουβέντα η ένα αστείο και αυτό να σου φέρνει μια γλύκα στην ψυχή σαν το κόκκινο ζαχαρωμένο μηλαράκι που σου αγόραζε η μάνα σου στο πανηγύρι σαν ήσουν παιδί και ενώ ήθελες να κρατήσει πολύ η γλύκα του το καταβρόχθιζες με λαιμαργία . Τι είναι ευτυχία ;Να ξέρεις πως κάπου κάποιος νοιάζεται για σένα .Να νοιώθεις πως η ζωή ήταν καλή μαζί σου τις περισσότερες φορές .Να ξυπνάς το πρωί και να αισθάνεσαι πως και αυτήν την ημέρα τα μάτια σου θα χαϊδέψουν πρόσωπα που θα ανταποδώσουν αυτά τα απαλά χάδια των ματιών σου με ευχαρίστηση τουλάχιστον . Τι είναι ευτυχία ;Να ακούς ένα γέλιο και να σου φαίνεται πως κάνεις κούνια και κάποιο αγαπημένο χέρι πίσω σου σε σπρώχνει και συ φωνάζεις χαρούμενα ¨ πιο δυνατά ,πιο δυνατά ¨,να τεντώνεις τα πόδια σου να φτάσεις τον ουρανό γνωρίζοντας πως όσο υπάρχει κάποιος να σπρώχνει την κούνια που είναι δεμένη στην ακακία της αυλής σου μπορείς να τα καταφέρεις , κι αν όχι , δεν πειράζει και αύριο μέρα είναι …και να γελάς κρατώντας σφιχτά τα σχοινιά νομίζοντας πως πάντα θα είσαι παιδί . Τι είναι ευτυχία ;Να δακρύζεις και μέσα σου να γελάς επειδή γνωρίζεις πως αυτά τα δάκρυα θα τα αναζητάς .Να γελάς και μέσα σου να δακρύζεις επειδή τώρα ξέρεις πως το γέλιο κρατάει τόσο λίγο .Να γίνεσαι ένας φιλάργυρος στιγμών και να καταχωνιάζεις με ευλάβεια κάθε τι που σε έκανε να νοιώσεις μοναδικός και χαρούμενος γνωρίζοντας πως οι πολύτιμες αυτές στιγμές θα είναι το αποκούμπι σου και ο καλύτερος σύντροφος σου σε στιγμές που όλα θα σου φαίνονται μάταια αλλά και τόσο μακρινά . Τι είναι ευτυχία ; Αυτές οι ευλογημένες στιγμές που όταν τις ζούμε δεν το καταλαβαίνουμε πως είμαστε στην αγκαλιά της .

ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ

Με ένα γέλιο που έκανε τα μάτια να λάμπουν , με μια χαίτη ξανθιά λιονταρίσια φωτοστέφανο , με νύχια ρόδινα μακριά τις καρδιές να τσιγκλάνε , με ένα φόρεμα να καλύπτει μια ψυχή παιδική . Χάθηκες μέσα στο γέλιο της κι έμαθες πώς να γελάς , τύλιξες τα δάχτυλα στις ξανθές της τις μπούκλες , ρίγη στην πλάτη σου τα ρόδινα νύχια σου φέρνουν , της ψυχής της ποδοπάτησες το κοντό το φουστάνι . Γυναίκα την έκανες και το έχεις καμάρι … ¨ Μην γελάς δυνατά … Να κοιτάς χαμηλά … Κόντυνε τα νύχια … Μάκρυνε το φουστάνι … Μην φωνάζεις τις σκέψεις σου … Μάθε να ελίσσεσαι … Να κόψεις τα μαλλιά … Να μην τα χεις ξανθά …¨ Κι αφού όλα τα έκανε όπως εσύ λαχταρούσες γιατί πάντα την σκέπτεσαι όπως ήταν παλιά ; Πριν και μετά … Ποια αλήθεια λάτρεψες την θεά ή μια ξένη ;;

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΜΟΥ

Έφερα στα πόδια σου

όλα τα πολύτιμα μου …

Ένα δαχτυλιδάκι

από το πανηγύρι

το φτηνό μου κολιεδακι …

της ψυχής μου

το μικρό κλειδάκι …

Ακούμπησα και στην

παλάμη σου

όλο το παρελθόν μου

με ένα πικρό μου δάκρυ …





Φυλαξε στην παλάμη σου

τα ψεύτικα στολίδια

να σου θυμίζουν την αλήθεια …



Κλείδωσε το παρελθόν

πέταξε το στην άβυσσο…

μην κλάψεις …



Ξεκλείδωσε την ψυχούλα μου

και πέτα το κλειδάκι …

μην τρομάξεις …

το εννοεί το πάντα …

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

ψυχή μου: Γράμμα σ' ένα νέο συγγραφέα

ψυχή μου: Γράμμα σ' ένα νέο συγγραφέα: "Kαλέ μου φίλε, η αλήθεια είναι πως δεν έχω φτάσει ακόμη σε ώριμη ηλικία - ούτε ανθρώπινη ούτε και συγγραφική - για να δι..."

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕΙΣ

Γαντζώθηκα με νύχια

και με δόντια

σε νύχτες ατέρμονες

σε μέρες μικρές …

Σπασανε τα νύχια

μούδιασαν τα δόντια

χαλάρωσε το σφίξιμο

κοντεύω να τις χάσω …

Γαντζώθηκα από μαλλιά

και στα κενά της μνήμης

βάζω δάκρυα ματωμένα

στις χαραμάδες

ευελπιστώντας να αποκλείσω

δραπετεύσεις …

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΚΟΥΤΑΚΙ

Σε ένα σταυρό χάραξα

με μπλε του ουρανού

όλα τα σ’ αγαπώ …

Σε ένα βραχιόλι πέρασα

τα δάκρυα που έριξα

το βράδυ του χαμού …

Την βέρα που μας έδεσε

στο στήθος μου την κρέμασα

μαζί με τον σταυρό …





Άδειο βελούδινο κουτάκι

που έμεινε ανοιχτό …

να μου βροντοφωνάζει

δεν θέλω να σε ξαναδώ …

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

ΣΑΡΚΟΒΟΡΑ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

Σαρκοβόρα πουλιά που

σπαράζουν τις μνήμες

οι μοναχικές μου οι νύχτες …

Σαρκοβόρα αγρίμια που

ξεσκίζουν τις σάρκες

οι ανομολόγητοι μου πόθοι …

Σαρκοβόρα φυτά που

αρπάζουν τις μέρες

οι κοφτές μου ανάσες …

Κι όλα αυτά

μακριά από σένα ….

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΠΑΓΩΜΕΝΟ

Μες της βροχής το πάπλωμα

και του χιονιού το χάδι

χθες σε ονειρεύτηκα …

Έκλαιγες λέει που έφυγα

μαύρα φορούσες ρούχα …

Να σε αγγίξω δεν έφτανα

δάκρυα να σκουπίσω

και κρύωνες και έτρεμες

και πώς να σε φιλήσω …

Τίναξα το πάπλωμα

νιφάδες να σ' αγγίξουν

να αντιληφτείς πως είμαι εδώ

πως νοιώθω όπως νοιώθεις …

Μια ηλιαχτίδα μπήκε κρυφά

το όνειρο να διώξει

και έμεινε η εικόνα σου

βρεγμένη απ’ την βροχή

και κρύα από το χιόνι

να κυνηγά την σκέψη μου

μέχρι ξανά η νύχτα να σιμώσει …

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

ΜΕΧΡΙ ΚΑΠΟΙΟΣ

Μέχρι κάποιος να ράψει

τα χείλη μου με κλωστή

αφωνίας…

Μέχρι κάποιος να κλείσει

τα μάτια μου με γυαλιά

λησμονιάς …

Μέχρι κάποιος να σβήσει

της ψυχής μου το φως …

Θα ψάχνω ψαλίδια …

Θα βρίσκω αχτίδες …

Θα ψηλαφίζω λέξεις

Θα ζωγραφίζω αναμνήσεις …

Θα φοβάμαι την λήθη …

Θα ματώνω την σάρκα …

Θα δακρύζω από αγάπη …

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ ΥΠΑΡΧΕΙΣ

Μια γόβα κόκκινη

ξεχάστηκε στην άκρη …

Ένα τασάκι αποτσίγαρα

βαμμένα απ’ το κραγιόν σου …

Μια λίστα για τα ψώνια

που ήθελες να κάνεις …

Αυτά ξεμεινανε

από το γρήγορο φευγιό σου …

Και που να βρω το ταίρι της …

Που να πετάξω τις στάχτες …

Πώς να ψωνίσω μόνος μου …

πώς να τα σβήσω όλα …

Πως να σε βρω

για να σου πω …

έφυγες μα ακόμα

εδώ υπάρχεις

μέσα στο φεύγω σου

που έγραψες με κόκκινο

κραγιόν στου μπάνιου

τον καθρέφτη …

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΣΥ

Ένας καμβάς εσύ

Και εγώ τα χρώματα …

Ένα κρεβάτι εγώ

Και εσύ τα κορμιά …

Ένα σπίτι εσύ

Και εγώ η επισκέπτης …

Ένα κέντημα εγώ

Και εσύ οι χρυσοκλωστές …

Ένας μύλος εσύ

Και εγώ η φτερωτή του ..

Ένα κλάμα εγώ

Και εσύ τα δάκρυα …

Ένα αντίο εσύ

Και εγώ ο άδειος σταθμός …

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΚΡΙΝΟ

Ένας θάνατος κι αυτός

πικρός και οριστικός …

Ένας αποχωρισμός

για ταξίδι μακρινό

με χωρίς ελπίδα

για μελλοντικό

επαναπατρισμό

σε μια πατρίδα

που ζητά

τον γυρισμό

που δεν ετοίμασε

βαλίτσες ούτε

κουνούσε το

μαντήλι στον άδειο

τον σταθμό !!!!!!!

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

ΔΑΚΡΥ ΣΕ ΧΑΡΤΙ

Ένα δάκρυ σε γράμμα

που έχει στεγνώσει

έσβησε το σ’ αγαπώ

το έκανε σύννεφο …

Σαν να μην υπήρξε

λες και δεν το έγραψες …

Στέγνωσε η καρδιά

ψάχνει κάτω από το δάκρυ

αυτό που ήθελε να ακούσει !!!

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Λέξη λέξη να αγγίξω

το μυαλό σου …

Χάδι χάδι να νοιώσω

την χαρά σου …

Φιλί φιλί να αρπάξω

την ανάσα σου…



Κι όταν θα νοιώσω

τον σπασμό σου …

Κι όταν θα αρπάξω

την κραυγή σου …

Κι όταν θα ζήσω

της ζωής σου

το απόλυτο …

Τότε θα πάψω

πια να ζω

για μένα …

Τότε θα υπάρχω

επειδή κραύγασες

με μένα

και για μένα …

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

ΤΑ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΕΠΕΙ

Μη με μισήσεις

πολύ σ’ αγάπησα …

Μη με ξεχάσεις

μόνο εσένα αγάπησα …

Μη με λυπάσαι

μόνο εσύ δεν θέλω …



Δεν ήθελα αλλά έπρεπε

δεν έπρεπε αλλά σε ήθελα …

Δεν ήθελα αλλά φεύγω

δεν μένω αλλά σε θέλω …

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

ΣΤΕΚΟΜΑΙ

Στο μονοπάτι της ανίας ,

στο σκαλοπάτι της τρέλας ,

στο τρενάκι της μοναξιάς …



Στέκομαι και ψάχνω

στέκομαι και κλαίω ,

στέκομαι και απορώ …



Στου κορμιού τις ρυτίδες

στου μυαλού τις ελπίδες

στου χρόνου τις κλεψύδρες …



Στέκομαι και περιμένω !!!!

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

ΠΑΛΗ ΤΟΥ ΠΕΠΛΟΥ

Νύχτωσε η σκέψη

έριξε πέπλο σκοτεινό

την λογική θέλει να κρύψει …

Ξύπνησε η ψυχή

τράβηξε το πέπλο

την φαντασία θέλει να ξεγεννήσει …

Το πέπλο ξέσκισαν μαλώνοντας

ένα κορμί τρομάζοντας

Βοήθεια… θέλει να φωνάξει …

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΑΠΟΚΡΙΑΣ

Μια νύχτα αποκριάς

θα βγάλω την μάσκα της καρδιάς

θα περιφέρω την χαρά

θα πίνω στην υγειά της πίκρας

και θα χορεύω πάνω

στην πίστα στης θλίψης …

Μια νύχτα αποκριάς

Θα αρνηθώ τον πόνο

και θα κυκλοφορώ

με τα δάκρυα να ξεβάφουν

το μαύρο της ζωής μου

να μουτζουρώνουν

την χλωμή επιδερμίδα …

Μια νύχτα αποκριάς

θα σ΄ αρνηθώ αληθινά

και σαν ξημερώσει

η Δευτέρα η καθαρή

βρώμικη θα ψάξω

για να βρω την μάσκα

της αλήθειας σου !!!!!

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

ΧΤΥΠΟ ΧΤΥΠΟ

Τρία χτυπήματα …

Ένα στο δέρμα σου αφήνει μελανιές …

Ένα στο αίμα σου πνίγει τις κραυγές …

Ένα στον τοίχο μαρτυρά μαύρες στιγμές …

Τρία χτυπήματα …

Ένα στο σώμα σου πονά

Ένα στο στήθος σπαρταρά …

Ένα στο πλάι σου μετρά …

Τρία χτυπήματα …

Ένα μετράει τις πληγές …

Ένα μισεί όσο και αυτές …

Ένα εκδίκηση ζητά …

Τρία χτυπήματα …

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

ΠΙΚΡΟ

Πικρό κουκούτσι στο στόμα μου

της ανάγκης μου το πείσμα …

Πικρός καφές στα σωθικά μου

της λησμονιάς το βήμα …

Πικρό φιλί στα χείλη μου

της μοναξιάς το θύμα …

Πικρό φαρμάκι γεύτηκα

του χωρισμού το γεύμα …

Πικρό αντίο έβαλα

της ψεύτικης αλήθειας ...



Πικρό σαν της ζωής τα δίκια !!!!!!

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

तोते MONO

Όταν οι σκιές μου χαθούν

μες τα σκοτάδια

τότε της γέννας οι πόνοι

θα αυλακώσουν την επιθυμία

κι αυτή η ανάγκη θα πάρει

αυτό που περιμένεις

πάνω από μήνες και χρόνια

να σκεπάσει κάθε πίκρα

και να γεννηθεί κάτι

σαν της ελπίδας το μωρό

χωρίς να κλάψει

μα με χαμόγελο

και ένα βλέμμα που

θα κάνει ξημέρωμα να φανεί …

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

ΒΡΟΧΗ ΑΠΟ ΔΑΚΡΥΑ

Φωτιές που άναψαν

μες το μυαλό

στάχτες που θάμπωσαν

τα μάτια

αποκαΐδια που έβαψαν

μαύρη την ψυχή

ήρθαν να πάρουν

την θέση τους ξανά

τώρα που έγειρα

στο πλάι της βροχής

μην ξεπλυθώ

μην ξεχαστώ

μην γιατρευτώ …

Τι να σου κάνει

κι η βροχή

η καμωμένη από

δάκρυα

βάφτηκε μαύρη

και αυτή

απ’ της φωτιάς

τα απομεινάρια …

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ

Διανύοντας το σήμερα

θυμήθηκα πως ήταν

να σ’ αγαπούν ,να αγαπάς …

Ανατρέχοντας τις αναμνήσεις

ξεκαθάρισα ποιους

αγάπησα ποιοι μ’ αγάπησαν…

Δακρύζοντας νοστάλγησα

της νιότης μου τον πόνο

σαν αγαπούσα και σαν έχανα …

Γελώντας μια ευτυχία ένοιωσα

της τύχης παιδί προνομιούχο

που αγαπήθηκε και αγάπησε …

Η επανάληψη δεν έσβησε

της προσμονής το τέλειο

της υπομονής βραβείο …

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

ΣΗΜΕΡΑ

Περνώντας από το σήμερα

ξέχνα το χθες …

ονειρέψου το αύριο .

Περνώντας από το τώρα

ξέχνα τα πάντα …

ζήσε για σένα .

Περνώντας από τον έρωτα

ξέχνα τους πρώην…

Νοιώσε ,δώσε και πάρε .

Αύριο όλα θα είναι

σα να μην έγιναν …

Χθες και μνήμες θα

κοιμούνται μαζί

εφιάλτες θα σφίγγουν

της ζωής τις στιγμές …

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΤΟ ΚΟΥΦΑΡΙ

Και πέρναγε ο καιρός και κύλαγε …

Έφυγε το αίμα απ’ το κορμί

έφυγε το σύννεφο απ’ την σκέψη

έκατσε σκόνη στις πληγές και

στάχτη απ’ την φωτιά σου

κοιμόταν στις άγρυπνες νύχτες .

Και πέρναγαν τα χρόνια και φοβόμουν …

Σκιές ,φαντάσματα ,αναμνήσεις

Τριγύρω μου τριγύριζαν ουρλιάζοντας

¨ καιρός πια να τον θάψεις ¨



Κρατώντας ένα κασελάκι αγκαλιά

αρνούμαι να κηδέψω μιας ευτυχίας

το κουφάρι !!!

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

ΝΟΜΙΖΑ

Έβρεχε το κύμα το κορμί σου

έκλαιγε το φεγγάρι την ψυχή σου

άγγιζα με τα χείλη τις πληγές σου

νόμιζα πως έγινα δική σου …

Άνοιγα τις πόρτες της ψυχής μου

έστρωνα σεντόνια την ζωή μου

άναβα κεριά να διώχνω τις σκιές μου

νόμιζα πως κέρδισα μέρες τις ζωής σου …

Ένοιωθες λιοντάρι στο πλευρό μου

έπαψες να λιμάρεις την ψυχή μου

σώπασαν πια οι κραυγές σου

γεύτηκα τι θα πει ¨ μαζί σου ¨

νόμιζα πως θα μείνεις …

Πολεμιστής μου τόνισες πως είσαι

έγιανες πια οι μάχες σε καλουνε

έμεινα πίσω να προσμένω πότε

θα πληγωθείς για να ξαναγυρίσεις

νόμιζα πως οι πόλεμοι σου έχουν τελειώσει …

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

ΔΙΑΛΕΞΕ ΕΜΕΝΑ

Ένα μικρό παιδί

με ξυπόλητα πόδια

με κλαμένα μάτια

με ρούχα ακριβά

στα πόδια σου σέρνετε

αγάπη ζητά …

Ένα σκυλί χωρίς λουρί

από ράτσα ακριβή

με ματιά υποταγής

σου κουνά την ουρά

ένα αφέντη ζητά …

Μια γατούλα του δρόμου

πεινασμένη γδαρμένη

περηφάνια δηλώνει

την ουρά της τυλίγει

ένα σπίτι ζητά …

Μια γυναίκα θλιμμένη

αξιοπρέπεια μυρίζει

φοβισμένα κοιτάζει

και γλυκά ψιθυρίζει

« διάλεξε εμένα

μόνο αυτό σου ζητώ »

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

ΠΟΤΕ ΠΙΑ

Ένα κουμπί σε μια γωνιά

ξεχασμένο από καιρό

απ’ το πουκάμισο σου το καρό …

Και μια κάλτσα σου χακί

μαζί με μένα ψάχνει το ταίρι

της να βρει …

Ένα σημείωμα παλιό στο ράφι

του κομμού που έλεγε ¨ αργήσω ¨

Και μια σελίδα τσακισμένη σε ένα

βιβλίο περιμένει μια νύχτα

να γυρίσεις …

Κι αν περιμένω μια κλήση

να προωθηθεί μια απάντηση δική σου

ούτε η πρωταγωνίστρια σου θα γίνω πια

ούτε το άλλο σου μισό

που ταίρι έκανα μαζί σου …

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ?????

Και τώρα που το κόκκινο

έγινε μαύρο και κάλυψε

τις μέρες μου …

Και τώρα που το μωβ

έγινε μπλαβη και σκέπασε

την ζωή μου …

Και τώρα που το πράσινο

έγινε γκρίζο και τύλιξε

τις ελπίδες μου …

Και τώρα που το ροζ

έγινε καφέ και άρπαξε

τις χαρές μου …

Και τώρα που το μπλε

έγινε άσπρο και έκλεψε

τις μνήμες μου …

Πως θα ζωγραφίσω

τα δάκρυα που τρέχουν

πίσω από τα βλέφαρα

της σιωπής μου ;;;;

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

ΜΕ ΜΙΑ ΒΕΛΟΝΑ

Θα κεντήσω στις ψυχής σου

τις πτυχές σταυροβελονιές

κάθε ανάμνηση γλυκιά …

Θα τρυπήσω τα δάχτυλα μου

στην προσπάθεια μα το αίμα

θα βάψει τα ανθάκια που άχρωμα

περιμένουν την βελόνα …

Με μια βελόνα και μια κλωστή

Θα δέσω κόμπο μνήμες

με χρώμα της φωτιάς

ανεβατή θα είναι η βελονιά …

Με μια βελόνα θα κεντήσω

μικρές πληγές θα κλείσω …

θα ζωγραφίσω πάνω τους

ελπίδες με πισωβελονιές …

Με μια βελόνα και με κλωστή

χρυσή θα δέσω πάνω σε σένα

της προσμονής μου το φαρί …
To νέο ανθολόγιο ποιησης με τίτλο
'' Η μοναξιά είναι χάρισμα''
θα παρουσιαστεί
την Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου στις 6:00
στη αίθουσα Ανατόλια Μαλλιάρης παιδεία στην Θεσσαλονικη
...στην οδο Δ.Γουναρη 39 στον πρωτο οροφο .
...Σας περιμένουμε..

Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

ΑΣ ΕΧΑΝΑ

Ας έχανα έναν παράδεισο

για να βρέθω στην κόλαση

μαζί σου ...

Ας έχανα έναν αίωνα

περιμένοντας μια

στιγμή μαζί σου ...

Ας έχανα έναν ήλιο

για να κερδίσω μια

νύχτα μαζί σου ...

Ας έχανα ένα βράδυ

για να κοιμηθώ μια

μέρα μαζί σου ...

Ας έχανα ένα όνειρο

για να δω εφιάλτες

μες την αγκαλιά σου ...

Ας έχανα το γέλιο μου

για να κλαψω

μες τις παλάμες σου ...

Ας έχανα τα πάντα

αρκεί να είχα

εσένα ...

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Το είχε αποφασίσει από μέρες .Σήμερα από το πρωί καθάρισε το σπίτι λες και περιμένει επισκέψεις .Ίχνος σκόνης στα έπιπλα και στον αέρα μια μυρωδιά καθαριότητας ,κάτι ανάμεσα σε χλωρίνη και λεβάντα . Κρεβάτια στρωμένα με τα καλά σεντόνια ,αυτά με τις νταντέλες και τα φρου φρου .Τραπέζια και τραπεζάκια με χειροποίητα κεντήματα με χρυσά τελειώματα και περίπλοκα χρωματιστά σχέδια αλλοτινών θαρρείς καιρών .Πορτοπαραθυρα να λάμπουν και κουρτίνες να αργοσαλεύουν και να σκορπούν μυρωδιά μαλακτικού πλυσίματος. Μπιμπελό και ενθύμια από ταξίδια ξεσκονισμένα ,μαξιλάρια και μαξιλαράκια άθικτα από τον χρόνο, καλοφτιαγμένα, σε παράταξη περιμένουν να τσαλακωθούν από νωχελικές στάσεις κορμιών, κουρασμένων η απλώς αραγμένων σαν πολυταξιδεμένα καράβια σε απάνεμο όρμο .Πατώματα που γυαλίζουν σαν καθρέφτης και καθρέφτες που αντανακλούν το φως της ημέρας και τα κάνουν να φαίνονται όλα διπλά και φωτεινότερα .Ούτε μια δαχτυλιά σε τοίχους και διακόπτες .Ούτε ένα ρούχο η παπούτσι ριγμένο βιαστικά η ξεχασμένο σε κάποιο σημείο .Θα έλεγε κανείς πως σ’ αυτό το σπίτι δεν ζει κανείς η πως περιμένει τους πρώτους του κατοίκους .

Στέκεται ακουμπισμένη στην πόρτα και ελέγχει τριγύρω με το βλέμμα ικανοποιημένη .Τι εύκολο είναι να σβήσεις τις παρουσίες ανθρώπων από τα σπίτια .Ένα επισταμένο καθάρισμα και η απουσία προσωπικών αντικειμένων διαγράφει τα πάντα .Ακόμη και την μυρωδιά τους .Κι ας λένε πως τα σπίτια προδίδουν τους κατοίκους του από την μυρωδιά που έχει απορροφηθεί και κρυφτεί, σε χαραμάδες και γωνίες .Ένα καλό καθάρισμα και λίγες ώρες με τον αέρα να μπαινοβγαίνει από πόρτες και παράθυρα αρκεί .Εεε …κι αν επιμένει κάτι να θυμίζει, ένας καλός η μη ελαιοχρωματιστής θα τα καταφέρει .

Έχει κάνει το μπάνιο της ,φόρεσε την καινούρια της ρόμπα ,στέγνωσε τα μαλλιά της ,έβαλε το αγαπημένο της άρωμα, έλεγξε το μπάνιο και τώρα στέκεται όρθια και ρουθουνίζει σαν κυνηγόσκυλο μήπως και ανακαλύψει κάποια μυρωδιά που να της έχει ξεφύγει .Όχι ευτυχώς τα κατάφερε .





Τι κατάφερε ; Μακάρι να ήξερε κι αυτή . Ένοιωθε πως έπρεπε να καθαρίσει το σπίτι ,τόσο που να μην θυμίζει τίποτε .Πάντα πίστευε πως αν επικρατούσε τάξη και καθαριότητα γύρω της θα μπορούσε να έχει σε τάξη και τις σκέψεις της και κατ’ επέκταση και την ζωή της .Έτσι πίστευε ακόμα . Κι ας είχε πολλές φορές διαπιστώσει πως ακόμη κι αν όλα είναι γύρω σου ταχτοποιημένα και καθαρά , οι σκέψεις δεν ταχτοποιούνται όταν η ζωή ανακατώνει , φέρνει χρήσιμα και άχρηστα , τσαλακώνει αυτά που έχεις στρώσει με τόση φροντίδα και λερώνει όσα εσύ καθάρισες .

Ναι αυτό ήθελε τώρα .Να πετάξει τα άχρηστα ,να στρώσει με περισσή φροντίδα καινούρια στρωσίδια ,να καθαρίσει ,να φέρει φρέσκο αέρα στις σκέψεις της και στην ζωή της .Κι όπως έκανε με την καθαριότητα του σπιτιού ,έτσι και με την ζωή της τώρα, έπρεπε πρώτα να ξεκαθαρίσει τα χρήσιμα από τα άχρηστα ,να πλύνει τα λερωμένα και μετά να επιδοθεί στο καθάρισμα .

Δεν ήξερε πώς να το κάνει όμως και έτσι άρχισε με αυτό που ήξερε να κάνει καλά .Καθάρισε το σπίτι και έμεινε να το κοιτάζει ελπίζοντας πως οι σκέψεις της θα καθαρίσουν και θα την οδηγήσουν στην ανακάλυψη του τρόπου .Οι σκέψεις της όμως ζαλίστηκαν από τα χημικά καθαριστικά κάθε τύπου που είχε χρησιμοποιήσει επί ώρες και σαν μεθυσμένες άρχισαν να ακλουθούν δρόμους γνωστούς ,αγνοώντας τα οδόσημα που προειδοποιούσαν για τους επικείμενους κινδύνους .Σαν τον οδηγό που θεωρεί πως είναι μια χαρά και πως μπορεί να οδηγήσει με ασφάλεια μετά από πολλά ποτήρια αλκοόλ αλλά με αντανακλαστικά σε υπολειτουργία ,οι σκέψεις άρχισαν το ταξίδι τους σίγουρες πως μπορούν να βρουν το δρόμο τους .Τα σήματα προειδοποιούσαν ¨κίνδυνος να θυμηθείτε ¨ , ¨προσοχή στροφές στο παρελθόν ¨, ¨δρόμος ολισθηρός λογω δακρύων ¨ ,¨απαγορεύεται η προσπέραση των λαθών¨ ¨μην αναπτύσσετε ταχύτητα θα χάσετε τα καλύτερα ¨…Ποιος όμως μέσα σε ζάλη έδωσε προσοχή στις προειδοποιήσεις ; Όχι οι σκέψεις της πάντως .Έβαλαν την όπισθεν, έστριψαν το βλέμμα προς τα πίσω , πάτησαν γκάζι και βιάστηκαν να φτάσουν γρήγορα … στην αρχή .





ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ….


28/1/2011

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

ΟΡΚΙΣΟΥ

Κι αν θυμηθείς πως έλιωναν

τα χιόνια έξω από την πόρτα …

Κι αν του αγέρα φτάσει

ήχος και σβήσει τα κεριά σου …

Κι αν νοιώσεις πάνω στα χείλη σου

το σάλιο να στεγνώνει …

Κι αν μέσα στο κλουβί σωπάσει

το κανάρι και ο σκύλος σα γρυλίσει …

Ρίξε ένα ξύλο στην φωτιά

κι ορκίσου μες τις φλόγες της

πως όλα ήταν ψέματα

πως τίποτα αλήθεια …

Κι αν όρκο κάνεις ψεύτικο

κι αν ξέχασες στα αλήθεια

τότε θα παψω να πονώ

θα πω πως σε έχασα στα αλήθεια …

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

EKTΟΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΠΟΙΟΣ

Εκτός από μένα ποιος

σου έβρεξε τα χείλη με δάκρυα

σου σκούπισε τον ιδρώτα

και την βροχή που σε έκαψαν ;

Εκτός από μένα ποιος

σου γέμισε τα στήθια πνοές

σου έδωσε τροφή και αίμα

να ζήσεις που πέθαινες ;

Εκτός από μένα ποιος

σου γιάτρεψε τον τρόμο

σου χάρισε ρίγη

σου άλλαξε τις γάζες

των πληγών που πυορροούσαν;

Εκτός από μένα ποιος

σου έδωσε όλα αυτά

που την ψυχή σου γαλήνεψαν

και χαμόγελο έφεραν

τα σκοτάδια σου να φωτίζουν ;



Εκτός από μένα ποιος ;

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

ΑΚΡΙΒΗ ΜΟΝΑΞΙΑ

Χρόνια σε δρόμους τριγυρνώ

φορτίο αβάσταχτο να κουβαλώ …

Με παραλήπτες άγνωστους

χωρίς χάρτη και συνοδηγούς …

Να τρομάζω στα τούνελ

να τραγουδώ και να κλαίω …

Χρόνια με χιόνια να οδηγώ

σε ατραπούς να ξενυχτώ…

Τους Λαιστρυγόνες να αποφεύγω

τους κύκλωπες να προσκυνώ …

Να αναβοσβήνω φώτα πορείας

να πατώ φρένο μετά μανίας …

Κι έχω πληρώσει με ζωή

διόδια λάδια βενζίνες …

Κι έχω πληρώσει ακριβά

της μοναξιάς μου την φωλιά !!!!!!

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ

Έκλεισες τα παράθυρα

έριξες μια βιαστική ματιά

κλείδωσες και έφυγες …

Δεν σκέφτηκες …

Περιπλανήθηκες σε κόσμους

γνώρισες πόρνες και γυναίκες

έσβησες σε ξένα κορμιά

ήπιες κρασιά σε καπηλειά

ξόδεψες και ξοδεύτηκες …

Δεν σκέφτηκες …

Κι όταν ένοιωσες χορτάτος

πήρες τον δρόμο του γυρισμού

μα δεν υπήρχε πια πόρτα

που στην κλειδωνιά της

να ταιριάζει το κλειδί

που χρόνια κουβαλούσες

στο μέρος της καρδιάς …

Δεν σκέφτηκες …

Άργησες και το σπίτι

δεν σου ανήκει πια …

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Πρόσθεσα όλα όσα μου πήρες

και σου έδινα απλόχερα …

Αφαίρεσα τον χρόνο που ξόδεψα

από τα χρόνια που έζησα …

Πολλαπλασίασα τις ευτυχισμένες στιγμές

για να νοιώθω πως άξιζε η αγάπη …

Διαίρεσα τα λάθη που κάναμε

επειδή φταίμε κι οι δυο …

Κι αν η τιμωρία για τον χωρισμό

Είναι η δυστυχία μας στην νιοστή

τότε θα ψάχνω για πάντα

την τετραγωνική ρίζα της

μοναξιάς μας …

Κι ας μην σβήσει κανείς τον μαυροπίνακα

για να μην ξεχάσουμε ποτέ πως

γίνονται οι δυο ένας …

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

ΚΟΚΚΙΝΑ ΧΕΙΛΗ

Φίλησα τον καθρέφτη σου

σημάδι να αφήσω

να μην ξεχάσεις γρήγορα

το κόκκινο κραγιόν μου …



Άγγιξα με τα χείλη μου

το κρύο της ψυχής σου

να μην ξεχάσεις γρήγορα

το κόκκινο του πόθου…



ψηλάφισα την πίκρα σου

άναψα την φωτιά σου

να μην ξεχάσεις γρήγορα

τα κόκκινα μου χείλη …



Κι αν ένοιωσες όπως και γω

Και θέλεις να μην σβήσει

το κόκκινο της τρέλας μας …

κοκκίνισε τα χείλη μου

κραγιόν να μην αντέχουν …

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΚΟΝΤΖΟΓΛΟΥ "' ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ"

ΑΓΑΠΗΤΗ ΦΙΛΗ ΕΙΜΑΙ..ΓΟΗΤΕΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΣΑΣ ΒΙΒΛΙΟ "ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ "ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ "ΠΟΙΟ ΝΗΣΙ ...ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΣΗΡΙΑΛ"ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΕΣ ΗΡΩΙΔΕΣ ...ΗΘΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ΑΛΛΙΩΣ ...ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΖΩΕΣ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ...ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΣΗΜΕΙΑ ΝΑ ΤΑΥΤΙΣΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ...ΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΗ ΕΙΜΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΑΘΩΣ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΩ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΒΡΙΣΚΩ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ. ΑΔΗΜΟΝΟΥΜΕ ...ΠΟΤΕ ΘΑ ΒΓΕΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ;;; ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΠΕΡΑΣΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΨΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΝΗΜΑ ΣΟΥ ΣΕ ΖΗΛΕΨΑ ΚΑΙ ΣΕ ΘΑΥΜΑΣΑ ...ΓΙΝΕΣΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΣΕΛΙΔΑ ΣΕ ΣΕΛΙΔΑ !!!!!! 

ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Πρώτα ένοιωσε την ψυχή του να την ψάχνει μέσα στο όνειρο του …Έπειτα κάτι σκίρτησε στο σώμα του και μες το μυαλό του έλαμψε μια πραγματικότητα που τον ξύπνησε με ένα τρελό χτυποκάρδι …ένοιωσε ξαφνικά μια ερημιά ,ένα φόβο και άπλωσε το χέρι του στην μεριά που κοιμόταν συνήθως αλλά τον τύλιξε μια κρυάδα ίδια με αυτήν του σεντονιού που άγγιξε .

Μια καστανή ,μακριά ,σγουρή τρίχα ξαπλωμένη στο μαξιλάρι δήλωνε την μέχρι πρότινος παρουσία της δίπλα του και έκανε την απουσία της να φαντάζει αβάσταχτη .Φοβήθηκε να την αγγίξει ,ήθελε να την έχει εκεί για πάντα και να την κοιτά .Μέρες τώρα δεν έστρωνε το κρεβάτι ,δεν άνοιγε το παράθυρο ,τρόμαζε στην ιδέα πως μπορεί να την εξαφανίσει ένα αεράκι .

Ήξερε πως γινόταν παράλογος αλλά εκείνο που ήθελε δεν ήταν κάποιο ρούχο από τα πολλά που είχε η ντουλάπα της και μύριζαν αχνά το ξεθυμασμένο της άρωμα …αυτός είχε αρπαχτεί από αυτήν την τρίχα της που στα μάτια του είχε γίνει η τριχιά που τον κρατούσε σε μια πραγματικότητα χωρίς αυτήν μαζί μ’ αυτήν .

Δεν την αγγιζε ,απλα την κοιταζε και τα ματια της ψυχης του,

σαν για να τον συγκρατήσουν από τον γκρεμό της παραδοχής ,πρόβαλαν καρέ καρέ στιγμές από το παρελθόν τους όπου πρωταγωνιστούσε εκείνη ,στιγμές που ήταν δεμένες με τα όμορφα καστανά μαλλιά της …σε ένα καρέ την έβλεπε να βγαίνει από το μπάνιο με τις σταγόνες του νερού να στάζουν από τα μοσχομυριστά μαλλιά και να κυλούν αργά στην πλάτη της ,σε ένα άλλο σκυμμένη τίναζε το κεφάλι της πίσω με χάρη και οι μπούκλες της κυμάτιζαν φουντωμένες μέχρι να πάρουν την θέση τους ή να αγγίζουν το πρόσωπο του και να εντείνουν την ηδονή του καθώς ανέδυαν την γλυκερή μυρωδιά του πόθου της γι αυτόν …

Δεν ήθελε να θυμάται πως αυτά τα υπέροχα μαλλιά της που πλαισίωναν και έδεναν κάθε ανάμνηση του ,που τόσο του άρεσαν ,που τόσο λίγο τα φρόντιζε ,που κάθε τόσο τον απειλούσε πως θα τα κόψει για να τον δει να χάνει τον ερώτα του γι αυτήν ,που έβρισκε απομεινάρια τους στα ρούχα του, στον νιπτήρα και στην χτένα της θα ήταν αυτά που θα σηματοδοτούσαν την αρχή του τέλους της …

Κι όμως ακόμα και στο τέλος ποτέ δεν την είδε με τα μυωπικά του μάτια χωρίς αυτά να κυματίζουν γεμάτα νεύρο ατίθασα και αγαπησιάρικα …αυτός πάντα την έβλεπε όπως ήταν πριν .

Ποτέ δεν τον πίστεψε όταν της έλεγε πως η αγάπη δεν

γερνά ,δεν ασχημαίνει ,δεν φοβάται τις αρρώστιες πως τρομάζει μόνο από την απουσία αλλά ακόμα και τότε αρκεί μια τρίχα για να μην σε αφήσει να χαθείς και να χάσεις …

Μια τρίχα της έγινε στο τέλος η τριχιά που ήθελε να τον τραβήξει λες από τον πόνο της απουσίας της .

Όλα μπορούσε να του τα στερήσει ο θάνατος αλλά οι στιγμές τους γραμμένες με ένα ανεξίτηλο μελάνι στα μύχια του μυαλού θα αναπαράγουν πάντα την αγάπη που μπλεγμένη με αρώματα ,ήχους ,αισθήματα και συμβάντα …

Ο καρκίνος της στέρησε τα μαλλιά αλλά δεν κατάφερε ούτε θα καταφέρει να σβήσει την αγάπη τους …

Αγάπη πλεγμένη σε μια κοτσίδα σφιχτή που ζει σε ψυχές επίγειες και άλλες ….αγγελικές …που την ξεπλέκεις ξανά και ξανά, τρίχα τρίχα, χαϊδεύοντας και μετρώντας την διάρκεια της στην αιωνιότητα ...









Μάρα Κομπίδου

ΑΘΗΝΑ 9-12-2010