ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ

Οταν ημουν μικρη εβρισκα τροπους για να ειμαι στο επικεντρο της προσοχης σου και τα καταφερνα .Παντα φροντιζες να εχω τα καλυτερα που μπορουσες .Βλεπεις ημουν η πριγκιπεσσα σου .Λιμενεργατης ησουν κι ομως με ειχες λες και ο πατερας μου ηταν ''μπρουκλης ''.Τα ομορφοτερα ρουχα ,τα πιο φιρματα και μοδατα παπουτσια ,το χαρτζηλικι μου καθε σαββατο πανω στο ψυγειο χωρις να στο ζητησω ποτε .Στις πρωινες κυριακατικες κινηματογραφικες παραστασεις του σινεεπ και του σινεακ ,στο γηπεδο ,στις βολτες στην παραλια με σπορακια, στα ουζερι και στις ταβερνες παντα μαζι .Περηφανος ,ομιλητικος με ονειρα για μενα .
Κι υστερα στην εφηβεια με φοβο για το μελλον μου .Να εισαι ο μονος που ηθελες να σπουδασω και να μην γινω μοδιστρουλα .Να φοβασαι τους δρακους που κυκλοφορουσαν στην σαλονικη και να με παιρνεις στο κατοπι ...αλλα τοσο διακριτικα που ενω ημουν σιγουρη πως εισαι πισω μου ,οσες φορες κι αν γυρισα το κεφαλι τοσα χρονια ουτε μια φορα δεν σε ειδα ....
Ακομα και η μανα θυμωνε για το ανεξαρτητο του χαρακτηρα που μου εδινες,τα αδελφια μου αγορια και θυμωναν οταν εδινες σε μενα το δικιο ακομα κι αν δεν το ειχα ...Ποτε δεν με χτυπησες μονο σαν καθομασταν να φαμε ολοι μαζι τις κυριακες το μεσημερι σαν δασκαλος μας ελεγες ''τα ζωα χτυπανε οχι τους ανθρωπους '' και εγω με το δαχτυλο σχεδιαζα τα σχεδια στο πλαστικο τραπεζομαντηλο με σκυμενο το κεφαλι ...Δεν σε φοβομουν ...σε ντρεπομουν αν με μαλωνες ...ποσο ντρεπομουν αληθεια ...
Κι οταν περιμενες να ακουσεις τα αποτελεσματα εισακτεων απο το ραδιοφωνο διπλα σου να μου κανεις νοημα με το δακτυλο στο στομα να σωπασω ...
κι ομως πολλες φορες σε απογοητευσα ...μα δεν με εκρινες σωπαινες και με κοιτουσες σαν το δαρμενο σκυλι ...και τοτε ευχομουν να με εδερνες οπως εκαναν αλλοι γονεις ...να κλαψω να εχω το πανω χερι να μπορω να σου βρω ενα κουσουρι ,να κατεβεις απο το βαθρο που σε ειχα ...
Εκει εμεινες μεχρι που εφυγες ...Εκει να με θωρεις με ματια γαλανα ,υγρα ,γεματα περηφανια ακομα και για τις λαθος επιλογες μου ,για τις αποτυχιες μου και τις επιτυχιες μου για τα εγγονια που σου χαρισα ...''να μην στεναχωρατε την μανα σας ''τα συμβουλευες...Παντα να μην στεναχωρηθω εγω ,να παρεις απο τις πλατες μου τα βασανα κι ας μην μπορουσες ...
Ποσο μου λειπεις και θα μου λειπεις ακομα ...Ποσο σ' αγαπησα και με αγαπησες ...