Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

ΑΣ ΕΧΑΝΑ

Ας έχανα έναν παράδεισο

για να βρέθω στην κόλαση

μαζί σου ...

Ας έχανα έναν αίωνα

περιμένοντας μια

στιγμή μαζί σου ...

Ας έχανα έναν ήλιο

για να κερδίσω μια

νύχτα μαζί σου ...

Ας έχανα ένα βράδυ

για να κοιμηθώ μια

μέρα μαζί σου ...

Ας έχανα ένα όνειρο

για να δω εφιάλτες

μες την αγκαλιά σου ...

Ας έχανα το γέλιο μου

για να κλαψω

μες τις παλάμες σου ...

Ας έχανα τα πάντα

αρκεί να είχα

εσένα ...

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Το είχε αποφασίσει από μέρες .Σήμερα από το πρωί καθάρισε το σπίτι λες και περιμένει επισκέψεις .Ίχνος σκόνης στα έπιπλα και στον αέρα μια μυρωδιά καθαριότητας ,κάτι ανάμεσα σε χλωρίνη και λεβάντα . Κρεβάτια στρωμένα με τα καλά σεντόνια ,αυτά με τις νταντέλες και τα φρου φρου .Τραπέζια και τραπεζάκια με χειροποίητα κεντήματα με χρυσά τελειώματα και περίπλοκα χρωματιστά σχέδια αλλοτινών θαρρείς καιρών .Πορτοπαραθυρα να λάμπουν και κουρτίνες να αργοσαλεύουν και να σκορπούν μυρωδιά μαλακτικού πλυσίματος. Μπιμπελό και ενθύμια από ταξίδια ξεσκονισμένα ,μαξιλάρια και μαξιλαράκια άθικτα από τον χρόνο, καλοφτιαγμένα, σε παράταξη περιμένουν να τσαλακωθούν από νωχελικές στάσεις κορμιών, κουρασμένων η απλώς αραγμένων σαν πολυταξιδεμένα καράβια σε απάνεμο όρμο .Πατώματα που γυαλίζουν σαν καθρέφτης και καθρέφτες που αντανακλούν το φως της ημέρας και τα κάνουν να φαίνονται όλα διπλά και φωτεινότερα .Ούτε μια δαχτυλιά σε τοίχους και διακόπτες .Ούτε ένα ρούχο η παπούτσι ριγμένο βιαστικά η ξεχασμένο σε κάποιο σημείο .Θα έλεγε κανείς πως σ’ αυτό το σπίτι δεν ζει κανείς η πως περιμένει τους πρώτους του κατοίκους .

Στέκεται ακουμπισμένη στην πόρτα και ελέγχει τριγύρω με το βλέμμα ικανοποιημένη .Τι εύκολο είναι να σβήσεις τις παρουσίες ανθρώπων από τα σπίτια .Ένα επισταμένο καθάρισμα και η απουσία προσωπικών αντικειμένων διαγράφει τα πάντα .Ακόμη και την μυρωδιά τους .Κι ας λένε πως τα σπίτια προδίδουν τους κατοίκους του από την μυρωδιά που έχει απορροφηθεί και κρυφτεί, σε χαραμάδες και γωνίες .Ένα καλό καθάρισμα και λίγες ώρες με τον αέρα να μπαινοβγαίνει από πόρτες και παράθυρα αρκεί .Εεε …κι αν επιμένει κάτι να θυμίζει, ένας καλός η μη ελαιοχρωματιστής θα τα καταφέρει .

Έχει κάνει το μπάνιο της ,φόρεσε την καινούρια της ρόμπα ,στέγνωσε τα μαλλιά της ,έβαλε το αγαπημένο της άρωμα, έλεγξε το μπάνιο και τώρα στέκεται όρθια και ρουθουνίζει σαν κυνηγόσκυλο μήπως και ανακαλύψει κάποια μυρωδιά που να της έχει ξεφύγει .Όχι ευτυχώς τα κατάφερε .





Τι κατάφερε ; Μακάρι να ήξερε κι αυτή . Ένοιωθε πως έπρεπε να καθαρίσει το σπίτι ,τόσο που να μην θυμίζει τίποτε .Πάντα πίστευε πως αν επικρατούσε τάξη και καθαριότητα γύρω της θα μπορούσε να έχει σε τάξη και τις σκέψεις της και κατ’ επέκταση και την ζωή της .Έτσι πίστευε ακόμα . Κι ας είχε πολλές φορές διαπιστώσει πως ακόμη κι αν όλα είναι γύρω σου ταχτοποιημένα και καθαρά , οι σκέψεις δεν ταχτοποιούνται όταν η ζωή ανακατώνει , φέρνει χρήσιμα και άχρηστα , τσαλακώνει αυτά που έχεις στρώσει με τόση φροντίδα και λερώνει όσα εσύ καθάρισες .

Ναι αυτό ήθελε τώρα .Να πετάξει τα άχρηστα ,να στρώσει με περισσή φροντίδα καινούρια στρωσίδια ,να καθαρίσει ,να φέρει φρέσκο αέρα στις σκέψεις της και στην ζωή της .Κι όπως έκανε με την καθαριότητα του σπιτιού ,έτσι και με την ζωή της τώρα, έπρεπε πρώτα να ξεκαθαρίσει τα χρήσιμα από τα άχρηστα ,να πλύνει τα λερωμένα και μετά να επιδοθεί στο καθάρισμα .

Δεν ήξερε πώς να το κάνει όμως και έτσι άρχισε με αυτό που ήξερε να κάνει καλά .Καθάρισε το σπίτι και έμεινε να το κοιτάζει ελπίζοντας πως οι σκέψεις της θα καθαρίσουν και θα την οδηγήσουν στην ανακάλυψη του τρόπου .Οι σκέψεις της όμως ζαλίστηκαν από τα χημικά καθαριστικά κάθε τύπου που είχε χρησιμοποιήσει επί ώρες και σαν μεθυσμένες άρχισαν να ακλουθούν δρόμους γνωστούς ,αγνοώντας τα οδόσημα που προειδοποιούσαν για τους επικείμενους κινδύνους .Σαν τον οδηγό που θεωρεί πως είναι μια χαρά και πως μπορεί να οδηγήσει με ασφάλεια μετά από πολλά ποτήρια αλκοόλ αλλά με αντανακλαστικά σε υπολειτουργία ,οι σκέψεις άρχισαν το ταξίδι τους σίγουρες πως μπορούν να βρουν το δρόμο τους .Τα σήματα προειδοποιούσαν ¨κίνδυνος να θυμηθείτε ¨ , ¨προσοχή στροφές στο παρελθόν ¨, ¨δρόμος ολισθηρός λογω δακρύων ¨ ,¨απαγορεύεται η προσπέραση των λαθών¨ ¨μην αναπτύσσετε ταχύτητα θα χάσετε τα καλύτερα ¨…Ποιος όμως μέσα σε ζάλη έδωσε προσοχή στις προειδοποιήσεις ; Όχι οι σκέψεις της πάντως .Έβαλαν την όπισθεν, έστριψαν το βλέμμα προς τα πίσω , πάτησαν γκάζι και βιάστηκαν να φτάσουν γρήγορα … στην αρχή .





ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ….


28/1/2011

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

ΟΡΚΙΣΟΥ

Κι αν θυμηθείς πως έλιωναν

τα χιόνια έξω από την πόρτα …

Κι αν του αγέρα φτάσει

ήχος και σβήσει τα κεριά σου …

Κι αν νοιώσεις πάνω στα χείλη σου

το σάλιο να στεγνώνει …

Κι αν μέσα στο κλουβί σωπάσει

το κανάρι και ο σκύλος σα γρυλίσει …

Ρίξε ένα ξύλο στην φωτιά

κι ορκίσου μες τις φλόγες της

πως όλα ήταν ψέματα

πως τίποτα αλήθεια …

Κι αν όρκο κάνεις ψεύτικο

κι αν ξέχασες στα αλήθεια

τότε θα παψω να πονώ

θα πω πως σε έχασα στα αλήθεια …

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

EKTΟΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΠΟΙΟΣ

Εκτός από μένα ποιος

σου έβρεξε τα χείλη με δάκρυα

σου σκούπισε τον ιδρώτα

και την βροχή που σε έκαψαν ;

Εκτός από μένα ποιος

σου γέμισε τα στήθια πνοές

σου έδωσε τροφή και αίμα

να ζήσεις που πέθαινες ;

Εκτός από μένα ποιος

σου γιάτρεψε τον τρόμο

σου χάρισε ρίγη

σου άλλαξε τις γάζες

των πληγών που πυορροούσαν;

Εκτός από μένα ποιος

σου έδωσε όλα αυτά

που την ψυχή σου γαλήνεψαν

και χαμόγελο έφεραν

τα σκοτάδια σου να φωτίζουν ;



Εκτός από μένα ποιος ;

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

ΑΚΡΙΒΗ ΜΟΝΑΞΙΑ

Χρόνια σε δρόμους τριγυρνώ

φορτίο αβάσταχτο να κουβαλώ …

Με παραλήπτες άγνωστους

χωρίς χάρτη και συνοδηγούς …

Να τρομάζω στα τούνελ

να τραγουδώ και να κλαίω …

Χρόνια με χιόνια να οδηγώ

σε ατραπούς να ξενυχτώ…

Τους Λαιστρυγόνες να αποφεύγω

τους κύκλωπες να προσκυνώ …

Να αναβοσβήνω φώτα πορείας

να πατώ φρένο μετά μανίας …

Κι έχω πληρώσει με ζωή

διόδια λάδια βενζίνες …

Κι έχω πληρώσει ακριβά

της μοναξιάς μου την φωλιά !!!!!!

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ

Έκλεισες τα παράθυρα

έριξες μια βιαστική ματιά

κλείδωσες και έφυγες …

Δεν σκέφτηκες …

Περιπλανήθηκες σε κόσμους

γνώρισες πόρνες και γυναίκες

έσβησες σε ξένα κορμιά

ήπιες κρασιά σε καπηλειά

ξόδεψες και ξοδεύτηκες …

Δεν σκέφτηκες …

Κι όταν ένοιωσες χορτάτος

πήρες τον δρόμο του γυρισμού

μα δεν υπήρχε πια πόρτα

που στην κλειδωνιά της

να ταιριάζει το κλειδί

που χρόνια κουβαλούσες

στο μέρος της καρδιάς …

Δεν σκέφτηκες …

Άργησες και το σπίτι

δεν σου ανήκει πια …

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Πρόσθεσα όλα όσα μου πήρες

και σου έδινα απλόχερα …

Αφαίρεσα τον χρόνο που ξόδεψα

από τα χρόνια που έζησα …

Πολλαπλασίασα τις ευτυχισμένες στιγμές

για να νοιώθω πως άξιζε η αγάπη …

Διαίρεσα τα λάθη που κάναμε

επειδή φταίμε κι οι δυο …

Κι αν η τιμωρία για τον χωρισμό

Είναι η δυστυχία μας στην νιοστή

τότε θα ψάχνω για πάντα

την τετραγωνική ρίζα της

μοναξιάς μας …

Κι ας μην σβήσει κανείς τον μαυροπίνακα

για να μην ξεχάσουμε ποτέ πως

γίνονται οι δυο ένας …

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

ΚΟΚΚΙΝΑ ΧΕΙΛΗ

Φίλησα τον καθρέφτη σου

σημάδι να αφήσω

να μην ξεχάσεις γρήγορα

το κόκκινο κραγιόν μου …



Άγγιξα με τα χείλη μου

το κρύο της ψυχής σου

να μην ξεχάσεις γρήγορα

το κόκκινο του πόθου…



ψηλάφισα την πίκρα σου

άναψα την φωτιά σου

να μην ξεχάσεις γρήγορα

τα κόκκινα μου χείλη …



Κι αν ένοιωσες όπως και γω

Και θέλεις να μην σβήσει

το κόκκινο της τρέλας μας …

κοκκίνισε τα χείλη μου

κραγιόν να μην αντέχουν …

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΚΟΝΤΖΟΓΛΟΥ "' ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ"

ΑΓΑΠΗΤΗ ΦΙΛΗ ΕΙΜΑΙ..ΓΟΗΤΕΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΣΑΣ ΒΙΒΛΙΟ "ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ "ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ "ΠΟΙΟ ΝΗΣΙ ...ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΣΗΡΙΑΛ"ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΕΣ ΗΡΩΙΔΕΣ ...ΗΘΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ΑΛΛΙΩΣ ...ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΖΩΕΣ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ...ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΣΗΜΕΙΑ ΝΑ ΤΑΥΤΙΣΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ...ΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΗ ΕΙΜΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΑΘΩΣ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΩ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΒΡΙΣΚΩ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ. ΑΔΗΜΟΝΟΥΜΕ ...ΠΟΤΕ ΘΑ ΒΓΕΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ;;; ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΠΕΡΑΣΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΨΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΝΗΜΑ ΣΟΥ ΣΕ ΖΗΛΕΨΑ ΚΑΙ ΣΕ ΘΑΥΜΑΣΑ ...ΓΙΝΕΣΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΣΕΛΙΔΑ ΣΕ ΣΕΛΙΔΑ !!!!!! 

ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Πρώτα ένοιωσε την ψυχή του να την ψάχνει μέσα στο όνειρο του …Έπειτα κάτι σκίρτησε στο σώμα του και μες το μυαλό του έλαμψε μια πραγματικότητα που τον ξύπνησε με ένα τρελό χτυποκάρδι …ένοιωσε ξαφνικά μια ερημιά ,ένα φόβο και άπλωσε το χέρι του στην μεριά που κοιμόταν συνήθως αλλά τον τύλιξε μια κρυάδα ίδια με αυτήν του σεντονιού που άγγιξε .

Μια καστανή ,μακριά ,σγουρή τρίχα ξαπλωμένη στο μαξιλάρι δήλωνε την μέχρι πρότινος παρουσία της δίπλα του και έκανε την απουσία της να φαντάζει αβάσταχτη .Φοβήθηκε να την αγγίξει ,ήθελε να την έχει εκεί για πάντα και να την κοιτά .Μέρες τώρα δεν έστρωνε το κρεβάτι ,δεν άνοιγε το παράθυρο ,τρόμαζε στην ιδέα πως μπορεί να την εξαφανίσει ένα αεράκι .

Ήξερε πως γινόταν παράλογος αλλά εκείνο που ήθελε δεν ήταν κάποιο ρούχο από τα πολλά που είχε η ντουλάπα της και μύριζαν αχνά το ξεθυμασμένο της άρωμα …αυτός είχε αρπαχτεί από αυτήν την τρίχα της που στα μάτια του είχε γίνει η τριχιά που τον κρατούσε σε μια πραγματικότητα χωρίς αυτήν μαζί μ’ αυτήν .

Δεν την αγγιζε ,απλα την κοιταζε και τα ματια της ψυχης του,

σαν για να τον συγκρατήσουν από τον γκρεμό της παραδοχής ,πρόβαλαν καρέ καρέ στιγμές από το παρελθόν τους όπου πρωταγωνιστούσε εκείνη ,στιγμές που ήταν δεμένες με τα όμορφα καστανά μαλλιά της …σε ένα καρέ την έβλεπε να βγαίνει από το μπάνιο με τις σταγόνες του νερού να στάζουν από τα μοσχομυριστά μαλλιά και να κυλούν αργά στην πλάτη της ,σε ένα άλλο σκυμμένη τίναζε το κεφάλι της πίσω με χάρη και οι μπούκλες της κυμάτιζαν φουντωμένες μέχρι να πάρουν την θέση τους ή να αγγίζουν το πρόσωπο του και να εντείνουν την ηδονή του καθώς ανέδυαν την γλυκερή μυρωδιά του πόθου της γι αυτόν …

Δεν ήθελε να θυμάται πως αυτά τα υπέροχα μαλλιά της που πλαισίωναν και έδεναν κάθε ανάμνηση του ,που τόσο του άρεσαν ,που τόσο λίγο τα φρόντιζε ,που κάθε τόσο τον απειλούσε πως θα τα κόψει για να τον δει να χάνει τον ερώτα του γι αυτήν ,που έβρισκε απομεινάρια τους στα ρούχα του, στον νιπτήρα και στην χτένα της θα ήταν αυτά που θα σηματοδοτούσαν την αρχή του τέλους της …

Κι όμως ακόμα και στο τέλος ποτέ δεν την είδε με τα μυωπικά του μάτια χωρίς αυτά να κυματίζουν γεμάτα νεύρο ατίθασα και αγαπησιάρικα …αυτός πάντα την έβλεπε όπως ήταν πριν .

Ποτέ δεν τον πίστεψε όταν της έλεγε πως η αγάπη δεν

γερνά ,δεν ασχημαίνει ,δεν φοβάται τις αρρώστιες πως τρομάζει μόνο από την απουσία αλλά ακόμα και τότε αρκεί μια τρίχα για να μην σε αφήσει να χαθείς και να χάσεις …

Μια τρίχα της έγινε στο τέλος η τριχιά που ήθελε να τον τραβήξει λες από τον πόνο της απουσίας της .

Όλα μπορούσε να του τα στερήσει ο θάνατος αλλά οι στιγμές τους γραμμένες με ένα ανεξίτηλο μελάνι στα μύχια του μυαλού θα αναπαράγουν πάντα την αγάπη που μπλεγμένη με αρώματα ,ήχους ,αισθήματα και συμβάντα …

Ο καρκίνος της στέρησε τα μαλλιά αλλά δεν κατάφερε ούτε θα καταφέρει να σβήσει την αγάπη τους …

Αγάπη πλεγμένη σε μια κοτσίδα σφιχτή που ζει σε ψυχές επίγειες και άλλες ….αγγελικές …που την ξεπλέκεις ξανά και ξανά, τρίχα τρίχα, χαϊδεύοντας και μετρώντας την διάρκεια της στην αιωνιότητα ...









Μάρα Κομπίδου

ΑΘΗΝΑ 9-12-2010