ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ

Άλλα θέλω να πω και αλλά γράφω .Μια ζωή εκτός θέματος .Στις εκθέσεις που έγραφα στο σχολείο , πάντα η ίδια παρατήρηση με κόκκινο στυλό « πολύ ωραία γράφεις ,αλλά παρασύρεσαι και πάλι βγήκες από το θέμα » .
Πώς να βάλω σε σειρά αυτά που σκέφτομαι ? Η σκέψη πιο γρήγορη από τα δάχτυλα που πληκτρολογούν .Οι συνειρμοί κατακερματίζονται από τον ήχο των πλήκτρων .Οι παλμοί της καρδιάς ανεβαίνουν και τα δάχτυλα πατούν , στην βιασύνη τους να προλάβουν τις σκέψεις ,λάθος πλήκτρα .Καταγράφονται λέξεις χωρίς νόημα που αν τις κοιτάξω στο τέλος απορώ αλλά ξέρω τι θέλουν να πουν όχι τόσο από τα συμφραζόμενα όσο από την γνώση της σκέψης που έκανα εκείνη την στιγμή που την έγραφα .Ευτυχώς με τον ορθογραφικό έλεγχο του υπολογιστή διορθώνω τα λάθη .
Γιατί να μην υπάρχει και μια λειτουργία στην ζωή μας σαν την αυτόματη αυτή λειτουργία του υπολογιστή που να μπορεί να διορθώνει τα λάθη που κάνουμε από βιασύνη η παρασυρόμενοι από σκέψεις και συναισθήματα ?Γιατί να μην υπάρχουν πλήκτρα που να μπορούν να διαγράφουν ,να μην αποθηκεύουν ,να μεταβιβάζουν ,να αποτυπώνουν όσα θέλουμε ,να πετάμε στον κάδο ανακύκλωσης όσα μας
πληγώνουν? Γιατί αφού τόσοι πολλοί ανθρώπινοι εγκέφαλοι ξόδεψαν τόση φαιά ουσία για να αντιγράψουν τις λειτουργίες του ανθρώπινου εγκέφαλου και να τις προσδώσουν σε αυτό το πολυμηχανημα δεν κάθισαν να ξοδέψουν χρόνο και χρήμα για να μας μάθουν πώς να το κάνουμε και εμείς?
Φυσικά επειδή εμείς δεν είμαστε μηχανές .Επειδή είμαστε τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας .Επειδή έχουμε ψυχή ,αισθήματα ,και δεν μας είναι εύκολο με ένα πλήκτρο να διαγράψουμε κάτι που ζήσαμε .Δεν μπορούμε να παραδεχτούμε τα λάθη μας παρά όταν είναι αργά πια .Δεν μπορούμε να μην δικαιώσουμε τις επιλογές μας γιατί έτσι θα απαρνιόμασταν εμάς τους ίδιους .Δεν μπορούμε να διαγράψουμε φίλους ,αγάπες , έρωτες , εμπειρίες ,συναισθήματα και να αρχίσουμε πάλι από την αρχή αν δεν μας αρέσει το αποτέλεσμα των επιλογών μας .
Αλλά πάλι αν είχαμε μάθει να το κάνουμε θα ήμασταν ευτυχισμένοι κάνοντας μια νέα αρχή ?Θα είχε νόημα η ζωή μας ? Θα είχαμε την ίδια επιθυμία να ζήσουμε την κάθε μέρα μας αν ξέραμε πως όλα θα καταλήξουν σε ένα κάδο ανακύκλωσης ?
Πολλοί θα ισχυριστούν πως στο χέρι μας είναι, ως νοήμονα όντα που είμαστε , να αναπτύξουμε τους μηχανισμούς αυτούς που μας επιτρέπουν (υποσυνείδητα ) να επιλέγουμε να κρατάμε αυτά που θα μας βοηθήσουν για να πάμε παρακάτω .
Στιγμές στιγμές θα ήθελα να μπορούσα να λειτουργώ όπως ο υπολογιστής μου .
Χωρίς αναστολές να έστελνα στον κάδο ανακύκλωσης ότι με πονάει ,ότι με
πληγώνει .Να μπορώ να διαγράφω ότι δεν έκανα καλά η σωστά και χωρίς επιπτώσεις να ξεκινώ από την αρχή .Να διαλέγω εικόνες και φωτογραφίες μόνο όμορφες .Να
μην βασανίζομαι από ενοχές αφού θα ξέρω πως δεν έχει σημασία αν κάνω λάθη αφού ακομα και αυτά θα τα διαγράφω .Στιγμές στιγμές μόνο , ευτυχώς !!
Έχει άλλο νόημα η ζωή μας όταν δεν μπορείς να διαγράψεις τίποτα ,όταν δεν μπορούν να σε διαγράψουν τόσο εύκολα .Όταν γνωρίζεις πως υπάρχεις κάπου μέσα στην ψυχή κάποιων ..Νοιώθεις πως υπήρξες ,πως είσαι κομμάτι αυτού του σύμπαντος. Ακομα κι αν σε πονάει η ζωή σου, νοιώθεις πως από λεπτό σε λεπτό μπορεί να αλλάξουν όλα .Πως αύριο όλα θα είναι καλύτερα και πως έχεις επιλογές .

« Πάλι εκτός θέματος Κομπιδου πάλι !!! »