¨ Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει ¨

Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει ¨ ,έτσι είχα μάθει από παιδί …μου το έλεγαν οι γονείς μου και οι δάσκαλοι μου …είχαμε γράψει και μια έκθεση ιδεών με αυτό το θέμα στο γυμνάσιο …δεν θυμάμαι τι έγραψα …και θεωρώ πως τότε δεν θα ήξερα τι να γράψω …θα γέμιζα τις κόλλες αναφοράς με βλακείες και θα βιαζόμουν να βγω στο προαύλιο για κουτσομπολιό και ατέρμονες συζητήσεις με συμμαθήτριες μου για έρωτες και μόδες …
Σήμερα το ίδιο θέμα θα μπορούσα να το αναπτύξω τέλεια …έμαθα καλά πως μπορείς να σκοτώσεις κάποιον μόνο με λέξεις …πως μπορείς να του πεις αλήθειες και να τον κανείς να σέρνεται στα πατώματα …να του διαλύσεις την ψυχολογία …να τον κανείς να κλάψει η να τον κανείς να δει αλήθειες που μπορεί να αγνοούσε ηθελημένα η μη …
Ναι τώρα ξέρω …εκείνο που δεν μπορώ ακομα να καταλάβω όμως , είναι πως οι άνθρωποι διαλέγουν να ¨ τσακίσουν τα κόκαλα ¨ κάποιου με λέξεις …κι όταν το κάνουν …το κάνουν αλήθεια για να καταδείξουν αλήθειες η για να ξεράσουν την χολή τους οχυρωμένοι πίσω από καλές προθέσεις ;
Ναι , έχω πιάσει και εγώ τον εαυτό μου να ¨ λέει ¨ αλήθειες με δεικτικό τρόπο και να δικαιολογούμαι στον εαυτό μου πως το κάνω για να ταρακουνήσω δήθεν η για να αφυπνίσω …
Δεν δικαιολογείται όμως ο τρόπος …πολλές φορές η κόρη μου λέει ¨ πρόσεξε μην δαγκώσεις την γλώσσα σου …θα δηλητηριαστείς από την χολή σου ¨ η ¨ έχεις πρόχειρο το τηλέφωνο του κέντρου
δηλητηριάσεων ; ¨
Τα ωραίο είναι , πως όλοι λέμε , πως το κάνουμε με καλή πρόθεση και ξεχνάμε πως ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από καλές προθέσεις , όπως διάβασα κάπου …
Το θλιβερό είναι , πως όταν το κάνουμε είναι όταν θέλουμε να πληγώσουμε κάποιον ,όταν δεν μπορούμε να τον πληγώσουμε με άλλον τρόπο ,όταν είμαστε θυμωμένοι μαζί του ,όταν τον έχουμε ζηλέψει και θέλουμε να του μειώσουμε την χαρά …και η αλήθεια είναι πως τα καταφέρνουμε …
Το κακό είναι , πως τελικά πληγώνουμε αυτούς που μας θεωρούν
¨ δικούς τους ¨ ανθρώπους ,έχουμε κερδίσει την εμπιστοσύνη τους ,
έχουμε γίνει κοινωνοί των αδυναμιών τους και των μυστικών τους
και ¨ γνωρίζοντας ¨ , εκμεταλλευόμαστε αυτή την γνώση και με την χολή μας δηλητηριάζουμε τα βέλη που χρησιμοποιούμε για να τον σκοτώσουμε κυριολεκτικά η μεταφορικά …

Το γελοίο δε , είναι , πως ενώ μας το έχουν κάνει και εμάς ,ξεχνάμε τον πόνο που βιώσαμε ,ξέρουμε πως μας έμεινε μόνο η χολή που μας πέταξαν ,πως κατάφεραν μόνο να μας πληγώσουν και πως ούτε γίναμε καλύτεροι ούτε ταρακουνηθήκαμε και πως αγνοήσαμε παντελώς τις αλήθειες που είπαν και κρατήσαμε μόνο την κακία αυτών που ¨ μας έσπασε τα κόκαλα ¨…συχνά πυκνά το κάνουμε και εμείς σε άλλους …
Ανθρώπινο ίδιον θα μου πείτε ...και πώς να το αποποιηθείς !!!!!!!!!!!