ΗΧΟΙ ΚΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Έριξε ακομα μια ματιά στο κινητό της τηλέφωνο και έστειλε νοερά την σκέψη της ως άλλος τηλεπαθητικός …χτύπα …χτύπα …χτύπα
Τίποτα … νεκρό …
Νεκρό …εεε … θα το έστελνε στο διάολο λοιπόν …το έπιασε με μίσος και το πέταξε απέναντι …ο ήχος που έκανε χτυπώντας στον τοίχο δεν ήταν ο ήχος κλήσης που ήθελε να ακούσει ..τα κομμάτια του βρέθηκαν στο πάτωμα και δεν θύμιζαν το μπιζουδάκι … που πλήρωσε ένα μισθό για να αποκτήσει …τα χρυσά υπολείμματα του δεν γυάλιζαν ,δεν καθρέφτιζαν παρά μόνο τσίριζαν την διάλυση του …διάλυση …του κινητού ,της σχέσης ,της μέχρι τώρα ζωής της ,του εγωισμού της …
Και αυτός ο ήχος κλήσης που είχε διαλέξει …σαν προμήνυμα υποσυνείδητο ¨ τα κορμιά και τα μαχαίρια ¨ …
Τα τραγούδια …πάντα μα πάντα φανέρωναν την κατάσταση της ζωής της από το ¨ του αγοριού απέναντι ¨ έως ¨ το τσιγάρο ¨…από το ¨ τραγούδι της ερήμου ¨ έως το ¨ δυο ψέματα ¨…από το ¨ μαμά γερνάω ¨ έως το ¨ τέρμα η ιστορία ¨…
Ένα τραγούδι διαλεγμένο από τα χιλιάδες …ένα τραγούδι που λες και γράφτηκε γι αυτήν ….ένα τραγούδι που γινόταν πάντα μα πάντα ο εθνικός ύμνος της καρδιάς της μέχρι να αλλάξει κι αυτό και να αντικατασταθεί από το επόμενο …παλιό η καινούριο …λυπητερό η χαρούμενο …ερωτικό η όχι …ροκ η ποπ … λαϊκό η μοντέρνο…ελληνικό η ξένο …ερμηνευμένο από άντρα η γυναίκα …
Κι αν στον εθνικό ύμνο αυτόματα σηκωνότανε όρθια ,στα τραγούδια έπεφτε στα γόνατα …υποκλινόταν σε αυτά όπως υποκλίνεται κανείς στις επιλογές του πριν μετανοήσει γι αυτές …χαιρόταν στο άκουσμα τους όπως σε γλέντι πριν ακομα μεθύσει …τα ξεχνούσε όπως ξεχνάμε κάθε τι που πέρασε …τα αντικαθιστούσε όπως τα ρούχα εκτός μόδας …
και τα αποθήκευε για μελλοντική χρήση όπως τα αγαπημένα που δεν μπορούμε να πετάξουμε …
Κι αν δεν άρεσαν σε όλους …κι αν πολλά κεφάλια γύριζαν σε δημόσιους χώρους κάθε φορά που κάποιος την καλούσε στο κινητό …κι αν διαμαρτύρονταν οι γείτονες βουβά ,από την ένταση του στερεοφωνικού και την επανάληψη του ίδιου τραγουδιού ξανά και ξανά …εκείνη ζει μέσα από αυτά μια ιστορία μελωδική …την δική της ιστορία …και κλαίει η χαίρεται αναλόγως …
Ένα τραγούδι η ζωή μας …γραμμένο από κάποιους για κάποιους
άλλους …έτσι γίνεται πάντα …πάντα κάποιοι θα περιγράφουν αυτά που εμείς νοιώθουμε τώρα και που αυτοί ένοιωσαν πριν από μας και τα καταθέτουν για να τα ψιθυρίσουμε η να τα βροντοφωνάξουμε …
Το κινητό θα αντικατασταθεί …πρέπει να βρει ένα τραγούδι για ήχο κλήσης από τώρα …ποιο να διαλέξει όμως ;
Λες να φτιάχνεται άραγε ; Ναι αυτό θα βάλει ¨ κάπου θα
ξαναβρεθούμε ¨ …


ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΜΑΡΑ ΚΟΜΠΙΔΟΥ