ΠΡΕΖΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Υπάρχει άραγε μαγική συνταγή για να γίνεις αγαπητός αν όχι σε
όλους ,τουλάχιστον σε αυτούς που θέλεις?
Και είναι αλήθεια πως όλοι θέλουμε να γίνουμε αγαπητοί σε όλους …
Άλλοτε κάνουμε προσπάθειες και άλλοτε αυτό γίνετε αυτόματα …
Πολλοί μας δέχονται από την πρώτη στιγμή που μας γνωρίζουν και σε άλλους παίρνει καιρό …
Και γιατί πάντα , μα πάντα , αυτούς που θέλουμε να γοητεύσουμε ,να τους κάνουμε να μας θαυμάσουν και εν τέλει να μας αγαπήσουν είναι τόσο δύσκολο να το καταφέρουμε ?
Γιατί πάντα , μα πάντα , δεν μας είναι αρκετή η αγάπη που παίρνουμε αλλά πάντα θέλουμε κι άλλη ?
¨ Πρεζόνια ¨ της αγάπης είμαστε …εθισμένοι στην αγάπη …ψάχνουμε μέρα νύχτα για την ¨ δόση μας ¨ …ακομα και στα όνειρα μας , αγάπες
ονειρευόμαστε …ζούμε κάτω από την δυναστεία και την δικτατορία αυτής της ανάγκης μας …
Από μωρά μέχρι τα βαθιά μας γεράματα …από γονείς ,αδέλφια , δασκάλους , φίλους ,συγγενείς ,εργοδότες ,παρέες μέχρι από άγνωστους που θέλουμε να κάνουμε γνωστούς …μόνο αν μας αγαπήσουν …
¨ Μ’ αγαπάς ? ¨ ¨ Μ’ αγαπαει ? ¨…Αναρωτήσεις καθημερινές …απαντήσεις που μας ρίχνουν στα τάρταρα και ακομα πιο βαθιά …
η μας ανεβάζουν για λίγο στα ουράνια η στην στρατόσφαιρα της
ευτυχίας …
Και βάζουμε τα δυνατά μας και γινόμαστε καλύτεροι [?] και αποκτάμε
τα ενδιαφέροντα που θα μας κάνουν πιο αρεστούς και στοχεύουμε
σ’αυτά που νομίζουμε πως θα κοιτάξουν πάνω μας η μέσα μας …
και να τα ρούχα τα καινούρια …και να οι προσπάθειες να γίνουμε ομορφότεροι /ες και να οι κλεφτές ματιές σε κάθε πολιτιστικό δρώμενο για να τον προσεγγίσουμε μέσα από τις προτιμήσεις του …και να οι βιαστικές αναγνώσεις σε αναγνώσματα που μάθαμε πως τον
γοητεύουν …και να οι ερωτήσεις σε θέματα που γνωρίζει για να του
κινήσουμε το ενδιαφέρον …και να οι επισκέψεις σε μέρη που συχνάζει
και να η μεταστροφή μας σε κάτι που δεν είμαστε αλλά γινόμαστε …
όλα αυτά για την ¨ δοση ¨ μας …
Δεν είναι το οξυγόνο που μας κρατά στην ζωή …είναι η αγάπη …όχι αυτή που δίνουμε αλλά αυτή που παίρνουμε …αυτή που δίνουμε δεν είναι ανάγκη ενώ αυτή που θέλουμε είναι μια ανάγκη …
έχουμε ¨ στερητικά σύνδρομα ¨ αν δεν τη έχουμε …πονάμε …κλαίμε …και κάνουμε τα πάντα για να βρούμε την ¨ δόση ¨ που θα σταματήσει τον πόνο και θα μας ισορροπήσει σαν άτομα …
Εμείς τα γεννημένα ¨ πρεζόνια της αγάπης ¨ που ψάχνουμε για μαγικές συνταγές χωρίς να υποψιαζόμαστε πως για να γίνουμε αγαπητοί πρέπει να είμαστε ο εαυτός μας και πως συνταγές υπάρχουν μόνο για καλομαγειρεμενα φαγητά και γλυκά άντε και αρώματα !!!