Τρίτη 27 Απριλίου 2010

ΤΑΡΑΧΗ

Στην αρχή ένα κύμα αίματος όρμησε προς τα πάνω …μετά ένοιωσα την καρδιά μου να επιταχύνει τους χτύπους της και τους κροτάφους μου , να προσπαθούν να την συναγωνιστούν σε ένα αγώνα δυνατότερου και γρηγορότερου χτυπήματος …έφτασαν και οι δυο στο νήμα …η μια χτυπούσε τρελά με την ανάσα κομμένη σαν του αθλητή ταχύτητας στο τέλος μιας κούρσας και οι κρόταφοι μου χτυπώντας έντονα παρασέρνοντας στον αγώνα και μια φλέβα στο μέτωπο ,που με αγωνία φούσκωσε και μελάνιασε και έκανε την εμφάνιση της σαν κεραυνός αποτυπωμένος σε δέρμα
λεπτό ,χλωμό και υγρό …
Πολύ συχνά αυτή η τρεμάμενη γαλάζια φλέβα δήλωνε την παρουσία της στο μέτωπο μου ,παλλόταν παράλληλα με την καρδιά μου και αποχωρούσε τόσο αργά όσο ξαφνικά ερχόταν σε αντίθεση με την καρδιά μου που επιτάχυνε και ηρεμούσε με την ίδια ταχύτητα .
Το αίμα που ορμούσε προς τα πάνω πλημμύριζε το κεφάλι μου και έφερνε ένα βουητό που ζουζούνιζε στα αυτιά μου και έστελνε μηνύματα στον εγκέφαλο μου…μηνύματα που δεν έβρισκαν αποδέκτη …το αίμα είχε πνίξει τα πάντα και όλα λειτουργούσαν ερήμην των άλλων σε αντίθεση με τις φυσιολογικές καταστάσεις …
Μόνο η φλέβα και μια ανάσα γρήγορη και κοφτή φανερώνει την ανωμαλία των λειτουργιών .
Και συ απέναντι μου να μην ξέρεις γιατί αυτή η πάλλουσα φλέβα εμφανίστηκε τώρα .
Μετά από τόσα χρόνια ξέχασες πως έρχεται όταν θυμώνω ,όταν φοβάμαι , όταν …
Δεν ακούς τους γρήγορους χτύπους της καρδιάς μου και σε παραξενεύει η γρήγορη ανάσα μου …εσύ θυμάσαι άλλες γρήγορες ανάσες που φανέρωναν παράδοση και ηδονή …
Εσύ που έγινες ξένος επειδή δεν μπορούσες να γίνεις '' δικός '' …
Και εγώ να σε έχω'' δικό '' επειδή δεν μπορώ να σε κάνω ξένο …
Όλα σιγά σιγά θα επανέρθουν στις φυσιολογικές καταστάσεις …η καρδιά θα ρίξει τους γρήγορους χτύπους ,το αίμα θα συνεχίσει να ρέει σε δρόμους γνωστούς ,η ανάσα θα ηρεμήσει και η φλέβα θα χωθεί στην σπηλιά της να ενεδρεύει στιγμές έντασης …
Η φωνή μου θα βρει δρόμο να ακουστεί και τα χείλη υποκρινόμενα ένα χαμόγελο θα πουν '' γεια σου …τι έγινε …χαθήκαμε '' …
Χαθήκαμε γιατί σε έχασα η χάνομαι γενικώς …χάνομαι επειδή ταράχτηκα που σε είδα η ταράζομαι που θα σε ξαναχασω …
Kαι συ να μένεις αταραχος και να μην κατανοεις την ταραχη …
Εσύ …η αφορμή της ταραχής !!!!!!!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου