Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Εξετάσεις …από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου περνάει από εξετάσεις …
Στην αρχή με εξέταζε η μάνα μου …αν είμαι καθαρή …αν έφαγα …αν διάβασα ….
Αν σε κάποια εξέταση της δεν έπαιρνα άριστα υπήρχε η ανάλογη τιμωρία ...μικρή
μέχρι τα πέντε μου ,μέτρια μέχρι τα δώδεκα και ανέβαινε όσο μεγάλωνα .Αν στα πέντε μου δεν περνούσα στις εξετάσεις της το πολύ πολύ να έχανα για λίγες ώρες τις αγκαλιτσες και τα φιλάκια ….στα δέκα μου μπορεί να έχανα το απογευματινό παιχνίδι στο δρόμο …στα δώδεκα να ένοιωθα τράβηγμα μαλλιών από την κοτσίδα
η κάνα χαστούκι και στέρηση κινηματογράφου την Κυριακή …δεν θυμάμαι βέβαια ποιο πονούσε πιο πολύ …μάλλον το δεύτερο …
Ύστερα πήγα στο γυμνάσιο …έτσι εκτός από τις εξετάσεις της μάνας μου είχα και τις εξετάσεις από τους καθηγητές μου …και καλά της μάνας μου τις είχα συνηθίσει
εκείνες των καθηγητών δεν τις συνήθισα ποτέ …δεν φτάνει που έπρεπε να έχω τον τρόμο της καθημερινής εξέτασης είχα και τον μεγάλο τρόμο που έφερναν οι εξετάσεις του Φεβρουαρίου και του Ιουνίου …πρέπει να φοβόμουν πολύ την απόρριψη από τότε …αλλιώς δεν εξηγείτε πως τα κατάφερνα πάντα να βγαίνω αλώβητη με αρκετό διάβασμα όμως …όσο για τις εξετάσεις της μάνας μου συνεχίζονταν αλλά σε άλλο επίπεδο πια …εξέταζε τους φίλους μου …έλεγχε τις ώρες που μπαινόβγαινα από σχολεία και φροντιστήρια στο σπίτι και πάντα με περίμενε
με συμβουλές τύπου μαμάς , αυστηρής όμως …οι τιμωρίες της περιοριζόταν στην στέρηση της βόλτας ,των πάρτι και των οικονομικών παροχών …ένας αέναος πόλεμος μαζί της με νικητή πάντα εκείνη και χαμένη την ελευθερία μου …η μεγαλύτερη τιμωρία για μένα τότε όμως ήταν όταν έπρεπε να μάθω να κεντάω ,να σιδερώνω κ.α που αφορούσαν την μελλοντική μου υπόσταση ως σύζυγος και νοικοκυρά …και ήταν τιμωρία επειδή τα μαθήματα και οι εξετάσεις λάμβαναν χώρα
στις καλοκαιρινές διακοπές …έμεινα πολλές φορές ανεξεταστέα …
Όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο οι εξεταστικές και οι εργασίες δεν με άγχωναν …
ήμουν μόνη …η μάνα μου πεντακόσια χιλιόμετρα μακριά …ξενυχτούσα κατά κόρον
έπινα ,κάπνιζα ,γλεντούσα και κάθε εξάμηνο διέθετα ένα δεκαήμερο για να διαβάσω
μόνη η με παρέα …ο φόβος μου τότε ήταν μην χάσω κάποιο μάθημα και αναγκαστώ να γυρίσω στα πάτρια εδάφη με όλα όσα είχα αφήσει εκεί …μπορώ να πω πως ήταν από τις εξετάσεις που δεν χρειάστηκε να με τιμωρήσει κανείς …
Εν τω μεταξύ , ενδιάμεσα περνούσα και από άλλου είδους εξετάσεις …οι εκάστοτε
ερωτικοί σύντροφοι με περνούσαν από τις απαραίτητες δικές τους εξετάσεις …πως ντυνόμουν ,πως μιλούσα ,σε ποια φοιτητική νεολαία ανήκα και τέτοια …σε αυτούς που άρεσε η εμφάνιση μου , οι εξετάσεις ήταν σύντομες και με ευνόητες …τιμωρίες ..
σε κάποιους άλλους η τιμωρία ήταν πως στερήθηκαν την συντροφιά μου και πιστέψτε με …πολύ στεναχωρήθηκαν αργότερα ….
Και μετά γνώρισα τον ερωτά της ζωής μου …αφού πέρασα τις εξετάσεις του και γίναμε ζευγάρι περάσαμε τρία χρόνια ξενοιασιάς και ευτυχίας …τελειώσαμε τις σπουδές μας και μια και θα έφευγε να υπηρετήσει την μαμά πατρίδα θεώρησε σωστό να δέσει το γάιδαρο του για να τον βρει στο στάβλο του όταν απολυθεί …και με αρραβωνιάσθηκε …βέβαια μέχρι να γίνει αυτό έπρεπε να περάσω νέες εξετάσεις από
την αγαπημένη του μαμά …τυχερή στάθηκα φαίνεται και με συμπάθησε …αλλά μέχρι να της κάνω το πρώτο εγγόνι νομίζω πως ήμουν σε περίοδο εξετάσεων …
Μέχρι όμως να παντρευτώ και να κάνω παιδί έπεσα σε άλλους εξεταστές…μέχρι να βρω μια σταθερή δουλειά πάνω στο αντικείμενο που σπούδασα …άλλαζα αφεντικά που με εξέταζαν πριν και μετά την πρόσληψη μου …άλλο δράμα και αυτό …άλλα
ζητούσαν πραγματικά και άλλα έλεγαν με τα χείλη …τα γνωστά …πρέπει να πέρασα από τέτοιες εξετάσεις περισσότερες από εκατό φορές …
Στα τριάντα μου έγινα μάνα …πάνω που περνούσα μόνο από εξετάσεις ιατρικές που και που …πέρασα μια περίοδο δέκα χρόνων περίπου χωρίς να χρειάζεται να υποβληθώ σε εξετάσεις και ανάλογες τιμωρίες και πίστεψα πως ως εδώ ήταν …
Αμ δε …κάποιο μεσημέρι ,η δεκάχρονη κόρη μου δεν με φίλησε ( με τιμώρησε )
επειδή λέει δεν είμαι καλή μαμά καθώς δουλεύω και λείπω συνέχεια και πως θα ήθελε την μαμά της Ειρήνης για μαμά της …και πως αν δεν γίνω καλή μαμά θα φύγει και θα πάει στο σπίτι της Ειρήνης …για πάντα …
Κι αυτό ήταν η αρχή μόνο …με σύμμαχο τον γιο μου και αδελφό της από τότε με περνούν από εξετάσεις και με τιμωρούν αν δεν πάρω άριστα σε αυτές …
Τελευταία με εξέτασαν στην συμπεριφορά μου απέναντι στις σχέσεις τους …
Η κόρη μου βρήκε πως έπρεπε να τους αφήσω μόνους πάραυτα και ο γιος μου πως
δεν έπρεπε να κάνω ερωτήσεις …η ετυμηγορία τους είναι πως φέρθηκα σαν γυναικούλα …και η τιμωρία μου δεν αποφασίστηκε ακομα …
Βαρέθηκα πια να δίνω εξετάσεις ...μεγάλωσα …ΦΤΑΝΕΙ !!!!!!!!!!!!!!


ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΜΑΡΑ ΚΟΜΠΙΔΟΥ

1 σχόλιο:

  1. Τα πάντα ξεκινάνε από την πολυπλοκότητα της σχέσης μάνας - κόρης. Προσπαθούμε να της είμαστε αρεστοί, θέλουμε να την ξεπεράσουμε. Τη λατρεύουμε και ταυτόχρονα τη μισούμε. Αναπτύσσουμε ενοχές απέναντι της και τις ίδιες συμπεριφορές αναπαράγουμε και στις σχέσεις μας με τους άλλους.
    Μετά τα σαράντα όμως, έχουμε το δικαίωμα να μην δώσουμε ξανά ΠΟΤΕ εξετάσεις. Σε όσους αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή