Φωτιές που άναψαν
μες το μυαλό
στάχτες που θάμπωσαν
τα μάτια
αποκαΐδια που έβαψαν
μαύρη την ψυχή
ήρθαν να πάρουν
την θέση τους ξανά
τώρα που έγειρα
στο πλάι της βροχής
μην ξεπλυθώ
μην ξεχαστώ
μην γιατρευτώ …
Τι να σου κάνει
κι η βροχή
η καμωμένη από
δάκρυα
βάφτηκε μαύρη
και αυτή
απ’ της φωτιάς
τα απομεινάρια …
Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου