Και πέρναγε ο καιρός και κύλαγε …
Έφυγε το αίμα απ’ το κορμί
έφυγε το σύννεφο απ’ την σκέψη
έκατσε σκόνη στις πληγές και
στάχτη απ’ την φωτιά σου
κοιμόταν στις άγρυπνες νύχτες .
Και πέρναγαν τα χρόνια και φοβόμουν …
Σκιές ,φαντάσματα ,αναμνήσεις
Τριγύρω μου τριγύριζαν ουρλιάζοντας
¨ καιρός πια να τον θάψεις ¨
Κρατώντας ένα κασελάκι αγκαλιά
αρνούμαι να κηδέψω μιας ευτυχίας
το κουφάρι !!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου