ENA ΣΩΣΙΒΙΟ

Ένα σωσίβιο …αυτό χρειάζομαι …πνίγομαι …
Ένα σωσίβιο να με κρατήσει στην επιφάνεια …κολυμπάω σε βαθιά νερά …άπατα …
Ένα σωσίβιο …κουράστηκα να χτυπάω πόδια και χέρια …πρέπει από κάπου να κρατηθώ …
Ένα σωσίβιο …με έπιασαν κράμπες και η στεριά είναι ακομα μακριά …
Ας είναι ένα μαύρο και σκληρό …ας είναι ένα στρώμα …θαλάσσης χρωματιστό …
Ας έρθει τέλος πάντων κάποιος να με σώσει …ας με αρπάξει από τα μαλλιά …¨ ο πνιγμένος από τα μαλλιά σώζεται ¨ δεν λένε ? …
Ας έρθει μια βάρκα ¨ κουρελού ¨ με έναν βαρκάρη που θα μεταφέρει
δίχτυα τρύπια και άδεια …
Ένα θαλάσσιο κήτος με κοιτά …με μια σιγουριά … σε λίγο θα με έχει
καταπιεί …ξεφυσάει με αδημονία …τώρα ξέρει πώς να με κρατήσει στα σπλάχνα του …
Χρόνια με παραμονεύει …περίμενε να κουραστώ κολυμπώντας στα
νερά της περιοχής του …έκανε κύκλους ομόκεντρους γύρω μου που κάθε μέρα μίκραιναν …και με πλησίαζε …και με σπούδαζε …και με μάθαινε …
Ξέρει πια … πως είναι θέμα ωρών να αφεθώ …να πάψω να ελπίζω πως θα έρθει βοήθεια …να πάψω να ουρλιάζω χωρίς φωνή …να πάψω να προσπαθώ …
Ξέρει πως μόνη μου ξανοίχτηκα στα βαθιά …πως μπήκα στην θάλασσα
με γεμάτο ¨ στομάχι ¨ …πως δεν εξοπλίστηκα με βατραχοπεδιλα και μάσκα …πως αφέθηκα σε κύματα απελπισίας να με βγάλουν σε θάλασσα
σκοτεινή …
Μια θάλασσα που στην αρχή ήταν γαλαζοπράσινη και με καλούσε να δροσιστώ και να παίξω μαζί της …και αφέθηκα στην αγκαλιά της …και δροσίστηκα …και ξεθάρρεψα και παίζοντας και ρισκάροντας άπλωσα τα χέρια και τα πόδια μου …άντε λίγο ακομα ..έλεγα …κι ύστερα κατάλαβα
πως δεν πατούσα ,δεν έβλεπα τον βυθό της … ήταν μαύρη και
αφιλόξενη και τρόμαξα και πανικοβλήθηκα και έκανα κινήσεις τρομαγμένες που με κούρασαν …κι όταν είδα την στεριά να απομακρύνεται …κι όταν με σκέπασαν πολλές φορές τα κύματα …κι όταν το αλμυρό νερό της , κατέκλυσε την μύτη , το στόμα και την ψυχή μου και ένοιωσα να πνίγομαι κατάλαβα πως πρέπει να ζητήσω
βοήθεια …
Ένα σωσίβιο …ας είναι μια ¨ σανίδα σωτηρίας ¨ …
Βυθίζομαι …με έχει πιάσει η μέθη του πνιγμού …παραιτούμαι …
Τα μαύρα σκοτάδια της έχουν μια γοητεία …την γοητεία της μοναξιάς
την γοητεία της απάθειας , την γοητεία της απόλυτης ανυπαρξίας …
Μια θάλασσα η ζωή και το κήτος παραμονεύει …
¨ Αν κάποτε στα δίκτυα της πιαστείς …¨ να ξέρεις πως το κήτος το
λένε κατάθλιψη !!!!!!!!!
Ένα σωσίβιο κι ας είναι ένα άσπρο, με ένα κεφάλι κύκνου …ένα σωσίβιο
έστω παιδικό να με βγάλει σε γαλανά ρηχά νερά ….


ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΜΑΡΑ ΚΟΜΠΙΔΟΥ