ΠΑΖΛ

Κάποιος έκοψε τον χάρτη της ζωής μου σε μικρά κομμάτια σαν του πάζλ …χρωματιστά η ασπρόμαυρα …με αιχμηρές η στρογγυλές ανόμοιες άκρες …και ίσως νομίζεις σαν τα κοιτάς πως είναι ίδια … ανόμοια είναι αν τα παρατηρήσεις …

Ποιος όμως μπορεί καλύτερα από μένα να τα συναρμολογήσει ,να τα ενώσει ,να φτιάξει την εικόνα που κρύβουν αυτά τα χυμένα στο τραπέζι της μνήμης κομμάτια ;

Μόνο εγώ που αναγνωρίζω ποιο χρωματιστό χαρτάκι με τις εσοχές και τις προεξοχές του στρογγυλεμένες και αμβλυμμένες ,όπως οι αποφάσεις μου και οι επιλογές μου, ταιριάζει με κάποιο συγκεκριμένο μόνο, ανάμεσα σε τόσα άλλα …

Να …αυτά με τις γκρι περιοχές …είναι η χώρα της θλίψης

μου …από κάτω είναι η πατρίδα των περασμένων αλλά όχι ξεχασμένων ερώτων … και κει αριστερά ,εκεί που αχνοφαινεταιι λίγο κίτρινο της ελπίδας , είναι η χώρα των ονείρων μου …

Αυτά τα κόκκινα κομμάτια ,με τις μαύρες σκιές που πιάνουν μεγάλο χώρο στον χάρτη , σαν ενωθούν …ναι ,ναι …είναι η χώρα της νιότης και των μεγάλων πόθων και παθών …είναι

ένας τόπος που έμεινα πολύ …

Αχ …κοίτα …αυτά αυτά τα μεγάλα, σε μέγεθος ,με τα πολλά θαλασσινά χρώματα ,είναι οι θάλασσες των ηδονών μου …

κι αυτά εκεί με τις αποχρώσεις του πράσινου , είναι ο τόπος των προσμονών μου …

Για δες …εδώ ... δεν έχω πάει ακόμα …όμως σαν ενώσω ξανά τον χάρτη θα έχω πάλι επίμονα το βλέμμα στραμμένο εκεί ,

είναι η χώρα των επιθυμιών μου …

Και να … αυτά τα λίγα ,που φαίνεται σα να στάθηκε ένα μαύρο σύννεφο πάνω τους και έχουν ένα γκρι σε όλες τις αποχρώσεις του …ε αυτή είναι η πατρίδα των ενοχών μου …

Ίσως κάποιοι να πιστεύουν πως είναι ένα εύκολο στην συναρμολόγηση πάζλ …δεν είναι όμως …μόνο εγώ ξέρω την σειρά ,τους γνωστούς και άγνωστους τόπους που κρύβουν ,

Μόνο εγώ τα ξέρω όλα …

Δεν θα αρχίσω από τις γωνίες όπως πρέπει για να αρχίσεις να φτιάχνεις το πάζλ …οι άκρες πληγώνουν περισσότερο …σ’ αυτό το πάζλ που ενώνονται οι μνήμες –χώρες και εισδύουν η μια μέσα στην άλλη και δένονται με συναισθήματα …πρέπει να βρω ένα τρόπο να εναλλάσσονται στις συνδέσεις τους ώστε να ταξιδέψω από τον πόνο στην χαρά , από την ενοχή στην αποδοχή και από την μικρότητα στην γενναιοψυχία δίχως να γδάρω την ψυχή μου και τσαλακώσω τα ευαίσθητα χάρτινα κομμάτια …

Κι όταν οι μνήμες –χώρες ταχτοποιηθούν και εμφανιστεί μπροστά στα μάτια ,αυτός ο χάρτης της ζωής μου …ποιον θα ενδιαφέρει αλήθεια …ποιος θα ξεκινήσει να τον αποκρυπτογραφήσει ,να τον ταξιδέψει ;

Κι αν θεωρήσει πως λίγο πολύ τις γνωρίζει τις χώρες και τα συναισθήματα …κι αν έχει ταξιδέψει και έχει κατοικήσει σ’ αυτές όπως χιλιάδες άλλοι ;

Έχει καμιά σημασία αν αυτός ο χάρτης μοιάζει με άλλους ;



Έχει σημασία ΜΟΝΟ αν οι συνταξιδιώτες μου αναγνωρίζουν τους ίδιους τόπους συναισθημάτων με μένα !!!