ΜΠΟΛΙΑΣΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

Μπολιασμένο θαρρείς το κορμί

με κομμάτια δικής σου στοργής

την δική μου οργή καταπνίγει .

Και ενώ θέλω με ορμή να φωνάξω ,

με γροθιές σφιγμένες ,

δυνατά να χτυπήσω ,

την ζεστή αγκαλιά να αποφύγω …

στης γλυκιάς σου φωνής τον ήχο ,

που ναρκώνει αισθήσεις ,

που γλυκαίνει κινήσεις ,

που στεγνώνει το στόμα ,

παραδίδω τα πάντα …

Μπολιασμένη η καρδιά

Με ένα μπόλι δεμένη ,

με ένα νήμα αγάπης ,

σπαρταρά να το λύσει …

μα αυτό έχει μπλέξει

στις πτυχές της ζωής μου

και κλαδιά ευτυχίας

ξεπετούν κάθε λίγο …

Αντιστάσεις λυγίζουν ,

αναμνήσεις σκορπίζουν

και μια θέση ζητούν

για τις ρίζες που έγιναν ένα

με τις φλέβες εκείνες

που φωνάζουν ακόμα

μην αγαπάς …ίδιος κι αυτός

μ’ ότι είχες πιστέψει …

πάλι θα κλάψεις ,

πάλι θα αλλάξεις ,

πάλι ανάγκη θα κάψει τις ρίζες…

πάλι η συνηθεια θα χαλάσει το μπόλι …



Μέχρι να έρθει η μέρα εκείνη

Άκου καρδιά μου …

Νοιώσε κορμί μου …

Αφέσου και πάλι …

κι άσε το μπόλι τη δουλειά του να κάνει …