Μια ρομφαία έκοψε
Με δύναμη ότι με κρατούσε …
Τα σχοινιά στα πόδια
τα ξέφτια του αιωρήθηκαν
φιλησαν την ζωή μου …
Σαν μαριονέτα που έχασε
τα δάχτυλα της κίνησης …
Σαν κούκλα κουκλοθέατρου
χωρίς ένα χέρι να της δώσει ζωή …
Πετάμενη θλιβερή
με τσακισμένες τις κλειδώσεις
σε στάση αφύσικη
με ρούχα θεατρίνου …
Η πλατεία άδεια
οι θεατές φευγάτοι
και εγώ ακόμα θέλω
αλλά δεν μπορώ …
Τα ξέφτια μπούκωσαν το στόμα
να ανασάνω αδυνατώ …
Κάποιος να δέσει τα σχοινιά
φωνάζει ο τεχνικός σκηνής
στα παρασκήνια κανείς …
Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου