ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ

Με ένα γέλιο που έκανε τα μάτια να λάμπουν , με μια χαίτη ξανθιά λιονταρίσια φωτοστέφανο , με νύχια ρόδινα μακριά τις καρδιές να τσιγκλάνε , με ένα φόρεμα να καλύπτει μια ψυχή παιδική . Χάθηκες μέσα στο γέλιο της κι έμαθες πώς να γελάς , τύλιξες τα δάχτυλα στις ξανθές της τις μπούκλες , ρίγη στην πλάτη σου τα ρόδινα νύχια σου φέρνουν , της ψυχής της ποδοπάτησες το κοντό το φουστάνι . Γυναίκα την έκανες και το έχεις καμάρι … ¨ Μην γελάς δυνατά … Να κοιτάς χαμηλά … Κόντυνε τα νύχια … Μάκρυνε το φουστάνι … Μην φωνάζεις τις σκέψεις σου … Μάθε να ελίσσεσαι … Να κόψεις τα μαλλιά … Να μην τα χεις ξανθά …¨ Κι αφού όλα τα έκανε όπως εσύ λαχταρούσες γιατί πάντα την σκέπτεσαι όπως ήταν παλιά ; Πριν και μετά … Ποια αλήθεια λάτρεψες την θεά ή μια ξένη ;;