ΜΠΟΛΙΑΣΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

Μπολιασμένο θαρρείς το κορμί

με κομμάτια δικής σου στοργής

την δική μου οργή καταπνίγει .

Και ενώ θέλω με ορμή να φωνάξω ,

με γροθιές σφιγμένες ,

δυνατά να χτυπήσω ,

την ζεστή αγκαλιά να αποφύγω …

στης γλυκιάς σου φωνής τον ήχο ,

που ναρκώνει αισθήσεις ,

που γλυκαίνει κινήσεις ,

που στεγνώνει το στόμα ,

παραδίδω τα πάντα …

Μπολιασμένη η καρδιά

Με ένα μπόλι δεμένη ,

με ένα νήμα αγάπης ,

σπαρταρά να το λύσει …

μα αυτό έχει μπλέξει

στις πτυχές της ζωής μου

και κλαδιά ευτυχίας

ξεπετούν κάθε λίγο …

Αντιστάσεις λυγίζουν ,

αναμνήσεις σκορπίζουν

και μια θέση ζητούν

για τις ρίζες που έγιναν ένα

με τις φλέβες εκείνες

που φωνάζουν ακόμα

μην αγαπάς …ίδιος κι αυτός

μ’ ότι είχες πιστέψει …

πάλι θα κλάψεις ,

πάλι θα αλλάξεις ,

πάλι ανάγκη θα κάψει τις ρίζες…

πάλι η συνηθεια θα χαλάσει το μπόλι …



Μέχρι να έρθει η μέρα εκείνη

Άκου καρδιά μου …

Νοιώσε κορμί μου …

Αφέσου και πάλι …

κι άσε το μπόλι τη δουλειά του να κάνει …

ΤΑΞΙΔΙΑ

Επεξεργασία
ΤΑΞΙΔΙΑ
από Μάρα Κομπίδου την Τρίτη, 26 Οκτωβρίου 2010 στις 6:08 μ.μ.

Από εποχή σε εποχή και από μια ζωή σε άλλη …από τα βάθη της ανατολής στην Ευρώπη …από το κλάμα στο γέλιο …από έρωτες προβλεπόμενους άλλοτε ναι και άλλοτε όχι ,με αίσιο τέλος η όχι …με καλούς ,κακούς ,ιδιόρρυθμους ,επιπόλαιους η σοβαρούς και σοβαροφανείς ,εμπαθείς η αδιάφορους χαρακτήρες …με γέλιο ,κλάμα ,η χιούμορ …με πλούσιους η φτωχούς σε χρήματα η αισθήματα …με καλλιεργημένους ,

μορφωμένους , διαβασμένους ,αγράμματους η άξεστους …

με όμορφους ,άσχημους η σημαδεμένους … υγιείς η ασθενείς ανθρώπους …

Σε χώρους καλαίσθητους ,φτωχικούς ,κιτς η παλλαϊκούς που ξυπνούν αναμνήσεις …με ενδύματα εποχής με υπέροχα χρώματα , νταντέλες και κορδέλες η σημερινά με προκλητικά ανοίγματα και συνθετικά υφάσματα και δέρμα …

Με βροχή ,χιόνι ,λιακάδες ,φουρτούνες ,ήλιο και φεγγάρι …

Σε πόλεις , σε χωριά ,σε όρη ,σε νησιά …

Σε παλάτια ,διαμερίσματα ,σοφίτες η χαμόσπιτα και χωριατόσπιτα …

Σε γραφεία υπουργών ,γιατρών ,δασκάλων ,χρηματιστών …

Σε μπακάλικα ,νοσοκομεία ,τράπεζες ,κομμωτήρια , νοσοκομεία ,δικαστήρια και εργοστάσια …

Σε γάμους ,κηδείες ,βαφτίσια …

Στην αγάπη ,στο μίσος ,στον έρωτα ,στην θυσία ,στην προδοσία ,τον αλτρουισμό ,την ζήλια και το πάθος …

Ταξίδια στο χθες και στο σήμερα που τα διαλέγεις από το λαμπερό εξώφυλλο ,που παίρνεις πληροφορίες γι αυτό από το οπισθόφυλλο …που χαϊδεύεις την ποιότητα του χαρτιού …που τα γράμματα είναι μικρά η μεγαλύτερα …έχουν πολλές σελίδες και υπόσχονται μακρινά ταξίδια η λίγες και ίσως τα ταξίδια να είναι πιο εσωτερικά …

Ταξίδια που σε κάνουν να κλαις στο τέλος η που σου αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση στην άκρη της σκέψης η της ψυχής …που σπέρνουν σπόρους αμφιβολίας και αμφισβήτησης …που μπορεί να ανθίσουν η να σαπίσουν …

Ταξίδια που δεν χρειάζονται διαβατήρια …ταξίδια με καπετάνιους ,οδηγούς , πιλότους και ξεναγούς ανθρώπους που δεν θα γνωρίσεις ποτέ προσωπικά αλλά νοιώθεις πως πρέπει κάποτε να τους ευχαριστήσεις …

Ταξίδια μέσα στο μυαλό και στην ψυχή σου …που κοστίζουν λίγο και αξίζουν τις περισσότερες φορές πολλά …

Ταξίδια μοναχικά αλλά με παρέα καινούρια …να εξάπτουν το σκηνογραφικό και σκηνοθετικό σου ταλέντο και την φαντασία σου …

Ένα μπες –βγες στον χρόνο , στους τόπους και στις κρυφές σκέψεις των άλλων …

Ταξίδια που τα βιώνεις και τα απολαμβάνεις μέσα από ένα βιβλίο !!!

ΟΤΑΝ ΤΑ ΑΓΙΟΧΑΡΤΑ ΧΑΡΙΖΟΝΤΑΙ

¨ Εσύ έχεις το αγιοχαρτο ,κανένας άλλος ¨ Έτσι μου είπε μεταξύ άλλων , ο γιος μου σήμερα …

Ένας άντρας δεκαοκτώ χρονών …το παλληκάρι μου …

Δεν μπορεί κάτι θα έκανα σωστά σκέπτομαι …Τουλάχιστον είναι γεμάτος κατανόηση… ανέχεται την γκρίνια μου και όλα αυτά που κάνω ,λέω και απαιτώ από αυτόν …κατανοεί τις ανησυχίες μου, τις φοβίες μου γι αυτόν και παρόλο που έχει δηλώσει ¨ δεν θα σταματήσω να ζω επειδή εσύ τα φοβάσαι όλα ¨,προσπαθεί να καθησυχάσει και να αμβλύνει τις φοβίες μου ,εξηγώντας μου η απομυθοποιώντας …άλλοτε με νεύρα και φωνές και άλλοτε με χιούμορ και μιμήσεις που θα με θύμωναν καθώς με σαρκάζει …

Μου συγχωρεί ακόμα και την συμπεριφορά μου ,που παραμένει ίδια εδώ και χρόνια …βλέπετε για μένα είναι το μικρό μου που χρειάζεται αγάπη ,φροντίδα ,προσοχή και προδερμ ...

Τα ¨ βαλε την μπλούζα σου θα κρυώσεις ¨ ,¨φάε όλο το φαί σου ¨,¨που είσαι ¨ , ¨πότε θα έρθεις ¨, ¨μην αργήσεις ¨ ,

Και άλλα γνωστά και μη εξαιρετέα μπορεί να τον νευριάζουν

και να τον βγάζουν από τα ρούχα του ,μπορεί να έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο που μας ένωνε με τα δόντια και να πονέσαμε και οι δυο ,μπορεί να έχει τα μυστικά του καλά φυλαγμενα ,μπορεί να επαψε να χωρά στην αγκαλιά μου , μπορεί να μην με έχει πια ανάγκη αλλά …πάντα νοιάζεται για το πώς νοιώθω ,τι με απασχολεί ,αν κουράστηκα την μέρα που πέρασε ,που πήγα η θα πάω ,αν χρειάζομαι κάτι η πάλι

κάτι βρίσκει να με παινέψει για κάτι που έκανα καλά η να με μαλώσει αν κάνω κάτι που δεν πρέπει και αυτό έχει αντίκτυπο στην σωματική η ψυχική μου υγεία …

Όχι …δεν εκμεταλλεύομαι το αγιοχαρτο …όμως αν στο χαρίζει κάποιος που σε ξέρει και θεώρει πως μόνο εσύ το δικαιούσαι σε κάνει νομίζω αλώβητη …

Νοιώθω πως αυτός ο άντρας δεν θα με επικρίνει, δεν θα με φορτώσει ενοχές ,πάντα θα διασκεδάζει τις ανησυχίες

μου ,χωρίς βέβαια τελικά να τα καταφέρνει και ναι θα το παραδεχτώ και αυτό , με κάνει να εκτιμώ το αντρικό φύλο …

Σήμερα μετά την δήλωση του περί αγιοχαρτου θα ήθελα να του φωνάξω με όλη την δύναμη της ψυχής μου ¨ σ’ αγαπώ πολύ …μην φοβάσαι τίποτα …εγώ είμαι εδώ …¨ αλλά δεν το έκανα …μόνο αγκάλιασα τον μικρό μου γίγαντα ,ανάσανα το αντρικό του άρωμα και ήξερα πως το ήξερε !!!!!!!!!!

ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΑΡΩΜΑ

Το μπουκαλάκι πάνω στο τραπέζι …το περίτεχνο πώμα του,

σε σχήμα ακαθόριστου ,ιριδίζοντος σύννεφου ,πλαγιάζει δίπλα του νωχελικά σκορπώντας την μυρωδιά , της μέχρι πριν λίγο σμιξης τους …μια μυρωδιά που θα φανερώνει για πάντα αυτό το κτητικό σμίξιμο …

Μια ζήλια απόρροια του απότομου διαχωρισμού ,ίσως και αθέλητου …και μια χαρά που βγαίνει ίσως από την επιθυμία και των δυο να γνωρίσουν και να μοιραστούν …το άρωμα το γνώριμο …

Το μπουκαλάκι θέλει να αναπνεύσει ελεύθερο και να σκορπιστεί παντού …θέλει παρέα ,δεν έχει ενοχές γι αυτό …

Θέλει να σμίξει ,να απλωθεί ,να αγγίξει ,να ερεθίσει ,να κατακτηθεί και να κατακτήσει …να μοιραστεί το μυστικό -τιμωρία του …

Τιμωρία επειδή όλα τα έζησε ,όλα τα ένοιωσε ,όλα τα

γεύτηκε ,όλα τα γνώρισε και βαρέθηκε γρήγορα …

Καιρός να βρει και άλλους ,όμοιους ,με κοινές εμπειρίες η

διαφορετικές ,να μην διαφέρει το άρωμα τους όμως …



Ποιος γέμισε και σφράγισε αυτό το μπουκαλάκι ;;;

Ποιος άνοιξε το μπουκαλάκι ;;

Και αυτή η μυρωδιά …τόσο αδιάφορη …



Μια ετικέτα στο στήθος του …

Γράμματα λοξά ,καλλιγραφικά με αχνό μελάνι …καμιά προειδοποίηση ,καμιά αντένδειξη ,καμιά παρενέργεια …



¨ Άρωμα ανίας ¨