ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ

ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ

Ξύπνησα σήμερα και όπως κοιτάχτηκα στον καθρέφτη αντίκρισα κάποια που μου θύμιζε κάτι από την μανά μου ,κάτι από μένα ,κάτι οικείο κι όμως άγνωστο . Φοβήθηκα …έσκυψα στον καθρέφτη πιο κοντά ,κοίταξα τα ματιά που με κοίταζαν περίεργα και τραβήχτηκα πίσω αμέσως .Ταράχτηκα προς στιγμή όταν συνειδητοποίησα πως ήμουν εγώ …ΕΓΩ …κι όμως μια άλλη που δεν θέλω να την ξέρω ,δεν μου αρέσει .Βγήκα από το μπάνιο χωρίς να πλύνω τα δόντια μου ,χωρίς να πλυθώ ,να χτενιστώ…Ξαναγύρισα στο κρεβάτι κουκουλώθηκα με το πάπλωμα και έκλεισα σφιχτά τα μάτια .
Ποιος να μου το έλεγε πως θα γερνούσα σε ένα βράδυ …Σιγά μην γέρασα σε ένα βράδυ …σήμερα απλώς το πήρα χαμπάρι …χαμένη μες την καθημερινότητα και την ρουτίνα ξέχασα να κοιτάξω αληθινά στον καθρέφτη την μορφή μου …Μια μορφή που αγάπησα σαν εικοσάρα μέσα από τα μάτια του πρώτου έρωτα ,που λάτρεψα στα εικοσιπέντε μέσα στην αγκαλιά της πρώτης μου αγάπης ,που συμπάθησα το χαρούμενο γέλιο της μόλις έγινα μάνα ,που φρόντιζα να είναι πάντα περιποιημένη μακιγιαρισμενη,φρεσκια κάθε μέρα … Και τώρα τι ; Θα πρέπει να σταματήσω ; θα πρέπει να παραδεχτώ πως γερναω; Θα πρέπει να ζήσω με αυτήν την μορφή που δεν μου αρέσει; Όχι βέβαια …κάτι πρέπει να κάνω …
Πρώτα απ’όλα πρέπει να αποδεχτώ την ήττα μου ,με νίκησε ο χρόνος αλλά δεν θα του περάσει δεν θα του παραδοθώ …Θα επιστρατεύσω όλα τα μέσα ,θα βάψω τα μαλλιά μου ,θα κρύβω τις ρυτιδουλες με μπόλικο make up ,θα χαμογελώ περισσότερο ,θα τονίζω τα όμορφα χαρακτηριστικά μου ,θα βάφω τα χείλη μου με όμορφα χρώματα …θα κάνω τα μάτια μου να λάμψουν ξανά ,δεν θα είμαι αγχωμένη συνέχεια ,δεν θα νευριάζω συχνά ,θα γελώ περισσότερο και θα κλαίω λιγότερο ….
Ποιον όμως θα ξεγελάσω τον χρόνο; Εμένα; Τους γύρω μου; Κανέναν …εκείνο που θέλω είναι να μη ξαναδώ την μάνα μου να με κοιτάζει από τον καθρέφτη μου …Μια ζωή διατεινόμουν πως δεν θα γίνω σαν αυτήν …Και γιατί αυτό; Δεν ήθελα να είμαι σαν εκείνη και έγινα ίδια και στον χαρακτήρα και κοντεύω και στην μορφή …Μια γυναίκα παραδομένη στην ρουτίνα ,στις αιώνιες σιωπές ,στο βουβό παράπονο πως κανείς δεν την καταλαβαίνει ,στην αποδοχή του ‘’έτσι τα βρήκαμε έτσι θα τα αφήσουμε ‘’, στα κουρασμένα της βήματα ,στα λιγοστά ενδιαφέροντα της ….
Εγώ σπούδασα ,δουλεύω, μεγαλώνω παιδιά ,είμαι δούλα και κυρά ,έχω πολλά ενδιαφέροντα ,φίλους ,γνωστούς ,χόμπι…Γιατί λοιπόν όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη την βλέπω να με κοιτά συγκαταβατικά; Μήπως εκείνη ξέρει κάτι που δεν ξέρω εγώ ; Μήπως επίτηδες δεν μου το λέει ; Μήπως με ειρωνεύεται ; Παλιά ,κοπέλα ακόμα της έλεγα ‘’εγώ δεν θα γίνω σαν εσένα ‘’….Γι αυτό με κοιτάζει έτσι φαίνεται …Η μήπως επειδή ήξερε πως κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τον χρόνο και πως σίγουρα θα της έμοιαζα …
Όχι δεν θα το βάλω κάτω θα συνεχίσω να με αγαπώ και να με φροντίζω …Κι ας λένε πως δεν έχει σημασία η εξωτερική ομορφιά …πως πρέπει να έχουμε εσωτερικό κάλλος …Θέλω να έχω και ένα παρουσιαστικό όμορφο παράλληλα με το εσωτερικό μου. Θέλω να γερναω όμορφη για την ηλικία μου ,να μου χαμογελώ στον καθρέφτη τα πρωινά ,να με θαυμάζω και να με συγκρίνω σε σχέση με άλλες της ηλικίας μου και να βγαίνω καλύτερη ,να μην νοιώθω γριά στο πρόσωπο ,να νοιώθω κοπέλα είκοσι χρονών όπως η ψύχη μου ,να κάνω σχέδια μακροπρόθεσμα χωρίς να με βαραίνουν τα χρόνια μου όπως δεν βαραίνουν την ψύχη μου …Στο κάτω κατω είμαι μόνο πενήντα χρονών έχω άλλα τόσα μπροστά μου …