ΡΟΜΦΑΙΑ ΕΝΟΧΗΣ

Η πύρινη ρομφαία της ανάγκης μου
σημαδεύει χαμηλά στην κοιλιά
της ενοχής μου
περιμένοντας την ευδαιμονία
της λησμονιάς
που αργεί να φανεί
με περισσή υπομονή !!!!!!!!!!

ΑΤΙΤΛΟ

Στα δυνατά πόδια
μην βάζεις
μεταξωτά πασουμάκια ...
Γρήγορα θα τα ξεσκίσουνε
και παλι γυμνά τους
άλλους θα πατάνε !!!!!!!

ΤΟΙΧΟΣ -ΖΩΗ

Ένα τοίχος με αμέτρητες
γραμμές κάθετες σε πεντάδες
είναι η ζωή του καθενός μας…
Λεπτές και κοντες για κάθε λάθος
χοντρές και κόκκινες για κάθε αμαρτία …
Κι όταν ο τοίχος γεμίσει
και δεν υπάρχουν κενά
να χωρέσουν κι άλλες γραμμές
πρέπει να ετοιμαζόμαστε …
Ο κάθε τοίχος δεν μπορεί
να πουληθεί ,να βαφτεί ,να δανεισθει …
μπορείς μόνο να τον γκρεμίσεις
και να γκρεμιστείς μαζί του !!!!!!!!!!

ΚΟΙΤΑ ΔΕΝ ΚΛΑΙΩ

Κοίτα δεν κλαίω …
σε κοιτάζω να κοιμάσαι
ήρεμη επιτέλους …
Δεν με αφήνουν να σε αγκαλιάσω …
Περναω τα δάχτυλα μου
από το πρόσωπο σου
και βλέπω τις εκφράσεις σου να το
ζωγραφίζουν …
θέλω να φύγουν όλοι
Να μείνουμε μόνοι …
Να σε πάρω αγκαλιά …
Να σου τσαλακώσω τα ρούχα …
Να σε ζεστάνω …
Να βάλω το πρόσωπο μου
στο λαιμό σου
να αναπνεύσω
την γνώριμη μυρωδιά σου…
Να σε παρακαλέσω …
Να μην με αφήσεις …
Κοίτα δεν κλαίω …
Από τώρα μου λείπεις
μα θα είμαι γενναίος …
κι ας όλα μου λένε
πως όλα έχουν ένα τέλος !!!

ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ

Η μοναξιά μου μια
απαλή χνουδωτή κουβέρτα
που θα τυλίξει και θα ζεστάνει
την ψυχή μου
που πάγωσαν με τα χνώτα
της αδιαφορίας τους
όλοι αυτοί που νόμιζα
πως μ’ αγαπούσαν …

ΙΚΕΤΕΥΟΝΤΑΣ

Έπεσα στα γόνατα

μπροστά στην εικόνα …

Άφησα σαν τάμα

το δάκρυ να κυλήσει …

Ικέτευσα για ένα θαύμα

και ευλαβικά φίλησα

την ελπίδα που φώτιζε

της προσμονής την ανάγκη …

Εδώ στον ναό

των ονείρων !!!!

ΟΣΑ

ΟΣΑ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΝΑ ΠΩ ...
ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ...
ΟΣΑ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ...
ΟΣΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ ...
ΟΣΑ ΞΕΧΑΣΑ ...
ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ !!!!!!